Nato Zirvesinde Emperyalist Ticaret*

Her ülkenin ve milliyetin bilinçli işçileri -ezilenler de dahil- kendi dillerinde şöyle bir ifade kullanırlar: “Hiçbir ülkenin burjuvazisinde dostumuz yoktur, yalnızca uluslararası sınıfımızda dostlarımız vardır”.

Gözleri emperyalist çiftlik jambonuyla kaplı olmayan herkes için beklendiği gibi, Türkiye, İsveç ve Finlandiya’nın NATO’ya girmesi konusundaki sefil pazarlıklarda rehberliğini yaptı.

Hiç kimse, yıllarca Ortadoğu’da bölgesel bir güç olarak bir rolün zahmetli bir şekilde yeniden inşasıyla uğraşan Türk burjuvazisinin temsilcisinin, modern emperyalist haydutlardan birinin Rusya karşıtı genişlemesini veto ederken, bazı (do ut des) fırsat aramadığına ciddi olarak inanamadı. Kuşkusuz cam bir veto.

Bu açıdan bakıldığında, Türkiye burjuvazisi tartışmasız bir başarı elde etmiştir. Türkiye, İsveç ve Finlandiya tarafından imzalanan Üçlü Mutabakat Zaptı’nda, Finlandiya, potansiyel NATO müttefikleri olarak, ulusal güvenliğine yönelik tehditlere karşı Türkiye’ye tam desteklerini genişleterek, terör örgütünün Kürt PKK’ya statüsünü teyit ediyor ve bu tanımı YPG (PKK’nın Suriye kesimi), PYD (Demokratik Birlik Partisi) ve diğer Kürt siyasi oluşumlarını da kapsayacak şekilde genişletiyor.

Finlandiya ve İsveç, sadece PKK’nın değil, aynı zamanda karşılıklı mutabakatla terörist olarak tanımlanan diğer tüm örgütlerin faaliyetlerini ve bunların uzantıları olarak gördükleri şeyleri ve bu örgütlerle bağlantılı, ilham verici ve bağlantılı gruplardaki bireylerin faaliyetlerini de önlemeyi taahhüt eder.

Bu anlaşmanın sonucu bir kilo insan etidir. Finlandiya ve İsveç, Türkiye’nin şüpheli ‘teröristlerin’ iadesi talepleriyle yüzleşmeye hazır

Türkiye tarafından sağlanan bilgi, kanıt ve istihbaratı dikkate alarak hızlı ve kapsamlı bir şekilde ve Avrupa İade Sözleşmesi’ne uygun olarak iade ve Türkiye ile güvenlik işbirliği için gerekli ikili yasal çerçeveleri oluşturmak. [1]

Muhtıra metni, Ankara’nın talep edeceği tüm Kürt siyasi mültecilerin Türkiye’ye sınır dışı edilmesi için koşulsuz bir yeşil ışık gibi görünüyor.

Türkiye, Finlandiya ve İsveç de şu anda aralarında silah ambargosu olmadığını doğruluyor. Kuzey Suriye’deki Kürtlere yönelik saldırıya yanıt olarak Stockholm ve Helsinki tarafından 2019’da Türkiye’ye uygulanan silah ambargosunun sona ermesini tanımlamak için örtmece.

İsveç, NATO müttefikleriyle ilgili olarak silah ihracatına ilişkin düzenleyici çerçevesini değiştiriyor. Gelecekte, Finlandiya ve İsveç’ten savunma ihracatı İttifak Dayanışması doğrultusunda ve Washington Antlaşması’nın 3. Maddesinin ruhuna uygun olarak gerçekleştirilecektir. [2]

Bu sözleşmeden:

ABD, Ukrayna’da tam da kendi bahçesinde ve ikincil öneme sahip olmayan bu genişlemeyi önlemek için Ukrayna’da bir savaş başlatmış olan Rusya’nın sınırlarında, tartışmasız bir yöne sahip olduğu ve içinde ayrıcalıklı bir yöne sahip olduğu bir askeri ittifakın genişlemesini elde ediyor. Almanya’nın projeksiyon alanının sınırlarından, üniter Avrupa serabına madde verebilecek tek emperyalizm.
İsveç ve Finlandiya, güvenlikleri konusunda şu anda diğerlerinden daha fazla askeri projeksiyon kapasitesine sahip olan iktidardan – her bakımdan “Avrupalı” – garantiler alıyorlar: ABD
Türkiye, hem Kürt ulusal azınlığının otonomist siyasi örgütlerinin bastırılmasında –emperyalist rekabetteki muhaliflerden ülkenin olası bir iç istikrarsızlaştırma aracını çıkararak– hem de tam da son yıllarda Kürt askeri güçlerinin IŞİD güçleriyle cepheden gelen etkiye dayanmak üzere ABD tarafından silahlandırıldığı, eğitildiği ve donatıldığı kuzey Suriye ve Irak’taki bölgesel projeksiyonunda dizginleri serbest bırakmaktadır. insan hayatı açısından yüksek bir bedel ödeyerek, ancak “halifeliğe karşı savaşın” yeterli ideolojik kılıfı sağladığı bölgedeki emperyalistler arası çıkarların anlık bileşimini takiben, vicdansızca Türk bombardımanına terk edildi.

İşlem açıkça tüm müteahhitleri memnun bırakıyor, tabii ki masada oldukları için masaya oturamayanlar hariç.

Özetleyelim: emperyalist bir askeri ittifak, iki yeni ülkenin bu ittifaka girmesi üzerine vetosunu düşürmek için bedel ödeyen müttefiklerden birinin onayı karşılığında, düne kadar proleterleri top yemi olarak harcanan vatansız bir milliyetin sürgündeki burjuva siyasi temsilcilerinden bazılarını (çok daha fazlasıyla birlikte) bu müttefike satıyor. – muğlak “ulusal uzlaşma” vaatleri karşılığında – Suriye ile Irak arasındaki etki alanlarını yeniden tanımlamak ve bugün Ukrayna’nın karşı karşıya kaldığı aynı emperyalist düşmanla rekabet etmek amacıyla aynı emperyalist kamp tarafından sıkıştırıldı ve atıldı.

Hayali “ulusal kurtuluş savaşları”nın ve gerçek “emperyalist vekalet savaşlarının” kapitalist çürümenin mevcut aşamasında somut olarak neyi temsil ettiği hakkında daha iyi bir fikir edinmek için yeterlidir.

İşçi hareketine burjuva bir politika sokmaya çalışan sahte enternasyonalistler, her zaman Kürtlerin emperyalist metasına karşı öfkeli sloganlar atacaklar ve aynı zamanda, Ukrayna proleterlerinin, “Ukrayna direnişine destek” adı altında geçen kendi ulusal burjuvazilerine ve onun emperyalist müttefiklerine satılmasını inkar edeceklerdir. Bunlar aynı nitelikteki iki meslektir ve biri diğerini anlamlandırarak birini kınayamaz.

Her iki durumda da senaryo o kadar içten, yankılanan, tamamen, yakından emperyalisttir ki, onu görmemek, hatta daha da kötüsü inkar etmek – sınıfımızı “terörizme karşı savaşlar”, “özel operasyonlar”, “kurtuluş savaşları” veya çeşitli “direnişler” adına katledilmeye zorlamak, hepsi emperyalist bir işarettir – kaçınılmaz olarak bu senaryonun bir parçası olmak ve onu hazırlayanların suç ortakları olmak anlamına gelir. açık ilgisizlik durumlarında suç ortakları hala sadece potansiyel olsa bile..

Geleneksel bir Kürt atasözü der ki: “Dostumuz yok, sadece dağlar var“…