7 Haziran, Amerikan Devletleri Örgütü (OAS) Genel Sekreteri Luis Almagro için kötü bir gündü. Dokuzuncu Amerika Zirvesi sırasında, genç bir adam ona ne olduğunu ilan etti: Beyaz Saray’ın bir suikastçısı ve kuklası, Bolivya’daki darbenin kışkırtıcısı. Almagro’nun elleri kanla lekelendiğinde demokrasi dersleri vermeye gelemeyeceğini söyledi. Los Angeles’taki zirvenin bir başka odasında, Dışişleri Bakanı Antony Blinken daha iyisini yapmıyor gibiydi: Birkaç gazeteci, gazetecilerin katillerine kılıf sağlamak için basın özgürlüğünü kullandığı ve bazı ülkeleri bu toplantıdan dışladığı için onu azarladı. “Demokrasi mi, ikiyüzlülük mü?” o gün hoparlörden duyulabiliyordu.
Rosa Miriam Elizalde tarafından
Gerçekte, bu fırtınalı zirve, birkaç Latin Amerika başkanının, Beyaz Saray tarafından dikte edildiği gibi, Küba, Venezüella ve Nikaragua’nın dışlanması nedeniyle zirveye katılmayacaklarını açıkladığı ABD için büyük bir diplomatik tökezleme ile başladı; ABD Dışişleri Bakanlığı hala toplantının çağrısının açık ve sınırsız doğasını iddia ediyor. Web sitesi, “Amerika Birleşik Devletleri, yarımküremizin muazzam çeşitliliğini temsil eden insanlardan ve kurumlardan gelen girdileri içeren ve Yerli ve diğer tarihsel olarak marjinalleştirilmiş sesleri içeren kapsayıcı bir sürece olan bağlılığımızı göstermiştir ve göstermeye devam edecektir” diyor.
İkiyüzlülük bu zirvenin tutkalı gibi görünüyor ve ana akım ABD medyası ve analistleri, 6-10 Haziran toplantısını daha başlamadan başarısızlıkla ilan etti. 7 Haziran’da Washington Post, okuyucularına, “Bu hafta Los Angeles’taki Amerika Zirvesi, potansiyel anlaşmalarından ziyade yokluğuyla hatırlanacak” güvencesini verdi ve dikkatini, 7 ve 8 Haziran’da ABD ağlarında ve medyasında en çok adı geçen siyasi figür olan Meksika Devlet Başkanı Andrés Manuel López Obrador’a odakladı. Google Trends’in istatistiklerine göre, ABD Başkanı Joe Biden’dan bile daha fazla. Eski Dışişleri Bakanı Colin Powell’ın danışmanı ve Dışişleri Bakanlığı politika planlama direktörü Richard N. Haass, bir tweet’te felaketi mükemmel bir şekilde özetledi: “Amerika Zirvesi bir fiyasko, diplomatik bir kendi hedefi gibi görünüyor. ABD’nin ticaret teklifi, göç politikası ve altyapı paketi yok. Bunun yerine, odak noktası kimin orada olacağı ve olmayacağıdır. Bunun gerçekleşmesi için neden baskı yaptığımız belli değil.”
Davet listesinin başlamasından sadece 72 saat önce ilan edilmediği bir toplantıdan beklenebileceği gibi, tanıklara göre, neredeyse hiç kimsenin gitmediği tartışma odalarına ilgisizlik hakim görünüyor. Buna rağmen, ABD hükümeti, bahse girdiği sivil toplum gruplarının katılımını sağlama fırsatını kaçırmadı ve Miami’den gelen elçilerle bir araya geldi, USAID’in parasını ödedi ve onlara daha fazla para verdi. Zirve sırasında Blinken, Küba’da “rejim değişikliğini” teşvik etmek için yılda 20 milyon dolar alan kişilere “bağımsız gazeteciliği” desteklemek için 9 milyon dolarlık yeni bir fon sözü verdi.
Bu siyasi gösteri, esasen bir sığınak olan yerde gerçekleşiyor, çünkü Los Angeles Polisi, zirveyi denetlemek ve evsizliği ve yoksulluk kemerleriyle ünlü bir şehri militarize etmek için 15 milyon dolardan fazla para aldı. Bu arada ABD Demokrat Parti seçkinleri, günlük katliamlarla sarsılmış, vatandaşların beklentilerini karşılamak için giderek güçsüzleşen ve çoğu karar ve yasama projesinin durduğu kendi ülkelerinin gerçekliğinden kopuk durumdalar. Monroe Doktrini’nin klişelerini (Amerikalılar için Amerika) tekrarlıyorlar ve Latin Amerika’ya ilişkin izolasyonculuğa bağlılık gibi görünen şeyi gösteriyorlar.
Amerika Birleşik Devletleri, Latin Amerikalı komşularının ayırt edici özelliklerini nadiren dikkate alır: kültürel, dilsel, dini ve geleneksel, kısacası, yaşamı ve mucizelerini anlamanın gerçek bir yolunu sağlayan ve teşvik edenler. Bu noktada anlaşılmaz görünebilir, ancak ABD’nin Latin Amerika’ya yönelik dış politikası, özellikle ABD’nin kendisi de dahil olmak üzere herkese zarar veren basit kararlarla yalnızca ideolojik yaklaşımlarla ifade edilmekte ve yürütülmektedir.
Fırtınaya meydan okuyan Demokrasi İçin Halk Zirvesi, Beyaz Saray’ın dostlarının buluşmasının kapılarına yerleştirildi. Çoğu yerel sendikalardan oluşan yaklaşık 250 örgütün sponsor olduğu karşı zirve, alternatif toplantıyı susturmak için mümkün olan her şeyi yapan yetkililer izin versin ya da vermesin, 10 Haziran’da Los Angeles sokaklarında yürüyor. Ancak medya ablukası beklenen başarıyı göstermiyor. Almagro ve Blinken, kontrolleri dışındaki nedenlerden dolayı sosyal medyada viral hale geldi ve dışlananların öfkesinin neye benzediğini ilk elden kanıtlayan son kişi olmayacaklar.
Kaynak: Globetrotter, La Jornada’da, Pressenza
Rosa Miriam Elizalde, Kübalı bir gazeteci ve Cubadebate sitesinin kurucusudur. Hem Küba Gazeteciler Birliği (UPEC) hem de Latin Amerika Gazeteciler Federasyonu’nun (FELAP) başkan yardımcısıdır. Jineteros en la Habanave Chavez’imiz de dahil olmak üzere birçok kitap yazdı ve birlikte yazdı. Olağanüstü çalışmaları için Juan Gualberto Gómez Ulusal Gazetecilik Ödülü’nü birçok kez aldı. Şu anda Mexico City’deki La Jornada’da haftalık köşe yazarıdır.
Yorumlar kapalı.