Sanatçı: Jhon Pilger
“Kendimize bakalım, eğer bunun için cesaretimiz varsa, bize ne olacağını görelim”
Jean-Paul Sartre
Sartre’ın sözleri, İngiliz Yüksek Mahkemesi’nin Julian Assange’ı “yaşayan bir ölümle” karşı karşıya olduğu ABD’ye iade etme kararının ardından hepimizin zihninde yankılanmalı. Bu, otantik, kesin, cesur ve hayati gazetecilik suçu için cezalarıdır.
Adaletin düşüklüğü bu şartlarda uygunsuz bir terimdir. İngiltere’nin ancien régime’sinden peruk takan saraylıların, abd’nin bölge mahkemesi hakiminin Ocak ayında Assange’ı Atlantik’in ötesinde dünya üzerinde beklediğine dair bir dizi kanıtı kabul etmesine karşı abd’nin temyiz başvurusunu onaylaması sadece dokuz dakika sürdü: Kendi canına kıymanın bir yolunu bulacağı bir cehennem.
Julian’ı analiz eden ve inceleyen, otizm ve Asperger sendromunu teşhis eden ve İngiliz cehennemi belmarsh hapishanesinde intihar etmek üzere olduğunu ortaya atan seçkin insanların çok sayıda ifadesi göz ardı edildi.
Son zamanlarda önemli bir FBI muhbiri, savcılık kuklası, dolandırıcı ve seri yalancının Julian’a karşı delillerinin uydurulduğunu itirafı görmezden gelindi. Julian’ın siyasi sığınma hakkı aldığı Londra’daki Ekvador büyükelçiliğinin İspanyol güvenlik şirketinin Julian’ın avukatlarını, doktorlarını ve sırdaşlarını (ben de dahil) gözetleyen bir CIA kılıfı olduğunun ortaya çıkması da görmezden gelindi.
Savunma avukatı tarafından Ekim ayında Yüksek Mahkeme’de grafiksel olarak tekrarlanan son gazetecilik ifşası, CIA’in Julian’a Londra’da suikast planladığını… bu bile göz ardı edildi.
Avukatların dediği gibi, bu “meselelerin” her biri, yasaları savunan bir yargıcın, İngiltere’deki yozlaşmış ABD Adalet Bakanlığı ve kiralık katilleri tarafından Assange’a karşı açılan utanç verici davayı reddetmesi için tek başına yeterliydi. Julian’ın akıl durumu, geçen yıl Old Bailey’deki ABD’li James Lewis’i çağrıştırdı, akıl hastalığının varlığını inkar etmek için kullanılan arkaik bir Viktorya dönemi terimi olan “oyalanmaktan” başka bir şey değildi.
Lewis için, deneyimlerinin ve bilgilerinin derinliklerinden barbar Amerikan hapishane sistemini tanımlayanlar da dahil olmak üzere hemen hemen tüm savunma tanıklarının kesintiye uğraması, kötü muamele görmesi, itibarsızlaştırılması gerekiyordu. Arkasında oturan ve ona notlar ileterek, Amerikalı orkestra şefiydi: genç, kısa saçlı, açıkça Sarmaşık Birliği’nden yükselen bir adam.
Lord BaşYargıç Lord Burnett (Boris Johnson’ın Ekvador büyükelçiliğinde vahşice polis kaçırılmasını organize eden eski dışişleri bakanı Sir Alan Duncan’ın ömür boyu arkadaşı) da dahil olmak üzere İngiltere’nin en yüksek yargıçlarından ikisi olan gazeteci Assange’ın akıbetini dokuz dakikalık görevden almalarında, önceki mahkeme duruşmalarında yayınlanan gerçeğin kükremelerinden herhangi birine atıfta bulunmaktan kaçındı. bölge, garip bir şekilde düşmanca bir yargıç olan Vanessa Baraitser tarafından başkanlık edilen bir alt mahkemede duyulmak için mücadele eden gerçekler. Adını hatırlamak için hapishanede verilen ilaçların sisi içinde çırpınan Assange’a karşı açıkça etkilenen birine karşı aşağılayıcı davranışını unutmak mümkün değil.
Geçen Cuma günü asıl şok edici olan, Yüksek Mahkeme yargıçlarının – Lord Burnett ve lord justice Timothy Holyrode, sözlerini okuyan – Julian’ı canlı ya da değil ölüme göndermekte tereddüt etmemeleriydi. Hiçbir zayıflama sunmadılar, yasal unsurlar ve hatta temel ahlak tarafından işkence gördüklerini öne sürmediler.
Abd adına olmasa da lehte verdiği karar, Biden yönetiminin Ocak ayında adaletin hakim olabileceği ortaya çıktığında topladığı şeffaf hileli “garantilere” dayanıyor.
Bu “garantiler”, Assange’ın ABD’de gözaltında tutulduktan sonra Orwellian SAMS -Özel İdari Önlemlere- tabi tutulmayacağıdır, bu da onu, uzun zamandır hukukçular ve insan hakları grupları tarafından yasadışı olarak kınanan colorado hapishanesi ADX Florence’da hapsedilmeyecek olan bir kişi olmayacaktır: “bir ceza ve kaybolma çukuru”, cezasını orada bitirmek için Avustralya hapishanesine nakledilebileceğini söyledi.
Saçmalık, yargıçların söyleyemediklerinde yatıyor. ABD, “garantilerini” sunarak, Assange’ın gardiyanlarını rahatsız eden bir şey yapması durumunda hiçbir şeyi garanti etmeme hakkını saklı tutar. Başka bir deyişle, Af Örgütü’nün de belirttiği gibi, herhangi bir sözü tutmama hakkını saklı tutar.
Bunun tam olarak ABD’nin yaptığı şey olduğuna dair birçok örnek vardır. Araştırmacı gazeteci Richard Medhurst’un geçen ay açıkladığı gibi, David Mendoza Herrarte cezasını İspanya’da çekme vaadiyle İspanya’dan ABD’ye iade edildi. İspanyol mahkemeleri bunu bağlayıcı bir koşul olarak değerlendirdi.
Medhurst, “Gizli belgeler, ABD’nin Madrid Büyükelçiliği tarafından verilen diplomatik güvenceleri ve ABD’nin iade koşullarını nasıl ihlal ettiğini ortaya koyuyor” diye yazdı ve “Mendoza, ABD’de altı yıl geçirdi ve İspanya’ya dönmeye çalıştı. Mahkeme belgeleri, ABD’nin transfer talebini birçok kez reddettiğini gösteriyor.”
Mendoza davasının ve Washington’un her zamanki ikiyüzlülüğünden haberdar olan Yüksek Mahkeme yargıçları, Julian Assange’a en iyi şekilde davranmama “garantilerini” bir hükümetin diğerine sunduğu ciddi bir taahhüt olarak nitelendiriyor. Bu makale, saldırgan ABD’nin hükümetlere karşı “ciddi taahhütleri” bozduğu zamanları listelerse, örneğin özet olarak bozulan anlaşmalar ve kışkırtılan iç savaşlar gibi reklam infinitum’u genişletecektir. Washington’un dünyayı ve ondan önce İngiltere’yi yönetme şeklidir: tarihin bize öğrettiği gibi emperyal güç modu.
Bu yalan ve kurumsal ikiyüzlülük Julian Assange’ın ortaya çıkardığı şeydir ve bu şekilde davranarak belki de modern zamanlarda herhangi bir gazetecinin en büyük kamu hizmetini yerine getirmiştir.
Julian’ın kendisi de on yıldan fazla bir süredir yalancı hükümetler tarafından hapsedildi. Bu uzun yıllar boyunca, ABD onu ve WikiLeaks’i susturmak için yasaları manipüle etmeye çalıştığında birçok mahkemede oturdum.
Bu tuhaf bir ana ulaştı, küçük Ekvador elçiliğinde, o ve ben kendimizi bir duvara ezmek zorunda kaldık, her biri eskiden konuştuğumuz bir not defteriyle, birbirimize yazdıklarımızı her yerde bulunan casus kameralardan korumak için iyi bir özen gösterdik, şimdi bildiğimiz gibi, bir CIA vekili tarafından kuruldu. Dünyadaki en kalıcı suç örgütü.
Bu beni bu makalenin başındaki alıntıya getiriyor: “Neler olup biteni görmek için cesaretimiz varsa kendimize bakalım.”
Jean-Paul Sartre bunu Franz Fanon’un Dünyanın Sefilleriadlı önsözünde yazdı, nasıl sömürgeleştirildiği, baştan çıkarılmış ve zorlanmış ve evet, korkak halkların güçlülerin emirlerini yerine nasıl yerine getirdiğinin klasik çalışması.
Julian Assange’ın yargı tarafından kaçırılması gibi destansı bir parodinin seyircisi olarak kalmak yerine aramızdan kim ayak uydurmaya razı? Söz konusu olan hem cesur bir adamın hayatı hem de fetih, eğer sessiz kalırsak, zekalarımız ve iyi ve kötü duygusu: aslında, kendi insanlığımız.
Kaynak: Counterpunch, 10 Aralık 2021
Yorumlar kapalı.