Francisco Ferrer.— Geçen yılın Kasım ayında, Castelló’daki kamu ve yerel binaların temizlik sektöründeki işçiler, yıllardır devam ettikleri tehlikeli çalışma koşulları karşısında seferber olmaya başladılar: yorucu günler, kalanlar için daha sonra aşırı iş yükü ile personelin azaltılması, yoksulluk ücretleri asgari profesyoneller arası ücretin altında, desteklenmeyen anlaşma vb. Buna ek olarak, bu sektörde, ayrılan müteahhitler ile giren şirketler arasındaki taşeronluk ve taşeronluğun, mümkünse sektörün muazzam belirsizliğini daha da teşvik ettiği bir durum vardır. Zaten kadın olma durumları nedeniyle damgalanmış bir kolektif olan kadınlara düşen aşırı sömürü panoraması.
Modus operandi değişmeyen işverenler, kabahatlerini işledikleri yer ne olursa olsun, onu karakterize eden dedikoduyu göstererek, sadece yeni anlaşmanın dahil olması durumunda temizlikçilerin en mutlak sefalet içinde kalacağını garanti eden öneriler sundular. İşveren bugüne kadar, ihtilafın başında sunduğu şartları korumaya devam ediyor: 2020 ve 2021 için% 0 ile altı yıllık bir anlaşma,
2022 ve 2023 için %2,5, 2024 için %3 ve 2025 için %4 artış. Aralık 2021’de zaten %6,7 seviyesinde olan enflasyon karşısında bu öneri hala acımasız bir alay konusudur. Ulaşım ikramiyeleri ve kıdem gibi diğer maaş kavramlarını ortadan kaldırmanın yanı sıra.
Tüm bunlarla başa çıkmak için, iki çoğunluk sendikası, CCOO ve UGT, 22 Kasım’da, işçi kolektifinin neredeyse% 100’ü tarafından desteklenen, yaklaşık 8.000’i tarafından desteklenen ve sekiz günlük mücadeleden sonra, işçilerin karşı çıkmasına rağmen, aynı sendikalar tarafından aniden iptal edilen süresiz bir grevin başlatılması çağrısında bulundular. çatışmada arabuluculuk yapmak için kullanılan Generalitat’ın ve aynı zamanda işverenlerin, müzakerelerin başlangıcını grevin durdurulmasına şartladığını, belki de grevin işverenleri aşağılık durumuna yer verdiğini, genellikle işçi sınıfının üretim ve hizmetlerin kontrolünü eline aldığında ve işveren kabul etmeyinceye kadar çalışmamaya karar verdiğinde böyle olduğunu savunuyoruz. taleplerine, çünkü unutmayalım ki, her şeyden biri olan patronlar, maaşlı ev sahipleri onlara karşı isyan ettiğinde ve onları koruyan makineyi durdurduğunda gerçekten korku hissederler. Bu saçmalığın üzerindeki buzlanma, Valensiya Ülkesindeki CCOO Habitat’ın Sendikal Eylem sekreteri Bay J. Martínez tarafından greve “13 Aralık’ta bir anlaşmaya varılamazsa greve devam edeceğiz” demek için konur. Zaten Ocak 2020’nin sonunda ve hayır, hiçbir şeye devam etmediler ve bunu yapmaları da beklenmiyor, belki de “yürürlükten kaldırma”dan sadece işçi reformunun “rötuşlarına” kadar tüm renk derecelerinden geçen Çalışma Bakanı’nı örnek alarak. Şimdi sosyal mahkemelerin bu çatışmaya karar vermesini bekliyorlar, bu da temizlik sektöründeki işçilerin bugün maruz kaldıkları tehlikeli koşulların çözümünde bir başka gecikme.
Hiç şüphemiz yok, çünkü tarih bize bunu doğrulayan sayısız gerçek sunuyor, sermaye-emek, işveren-işçi sınıfı ilişkisi içinde meydana gelen diğer çatışmalar gibi, grev baskısı ve işçiler tarafından sokaktaki seferberlik sürdürülseydi, bu çatışma büyük ölçüde çözülebilirdi; direniş fonları, işçi sınıfının haklarını savunmak için sürdürmesi gereken diğer mücadele araç ve araçlarının yanı sıra, bunu sürdürmek ve işsizliğin neden olduğu ekonomik zararı azaltmak için oluşturulacaktı.
Kaynak:unidadylucha.es
Yorumlar kapalı.