Afganistan’daki küçük düşürücü yenilgi ve Ukrayna üzerindeki güvenilirlik kaybından sonra, ABD’nin tek kutupluluk dönemi, her yöne vahşice saldırmasıyla işaretlenen terminal aşamasına giriyor gibi görünüyor. Bu saldırıların en sonuncusu geçen hafta Pakistan hükümetinin Washington’un İslamabad’da rejim değişikliğini tasarlamaya çalıştığını iddia etmesiyle gerçekleşti.
Bu kez ABD suçüstü yakalandı. İddia bir sızıntı veya sınır gözlemcisi aracılığıyla değil, Pakistan başbakanı İmran Han tarafından yapıldı. ABD Dışişleri Bakanlığı herhangi bir müdahaleyi reddetse de, siyasi dram daha yeni başladı.
Afganistan’ın komşularının önemli bir toplantısından çıkan Çin’in üst düzey diplomatı, Washington’un davranışlarına alenen ateş etti. Dışişleri Bakanı Wang Yi, Çin’in ABD’nin daha küçük ulusları çatışmaya sürüklemesine izin vermeyeceklerini söyledi ve ‘ABD Soğuk Savaş zihniyetini’ sert bir şekilde azarladı. Pekin, ABD’nin Pakistan’ı bugün Rusya, İran, Afganistan ve diğerlerini içeren hayati Asya ortaklarından oluşan yakın çevresinden çalmasına izin vermemeye kararlıdır.
İktidardaki Pakistan Tehreek-e-Insaf partisinin (PTI) koalisyon ortağının yedi üyesinin muhalefete geçeceğini açıkladığı Çarşamba günü Khan, esasen 342 parlamenterden oluşan Ulusal Meclis’teki çoğunluğunu kaybetti. Bir düzineden fazla parti üyesi de siyasi koridoru geçmekle tehdit etti.
Ancak Pakistan muhalefeti yanlışlıkla parlamentoda gerekli sayısal çoğunluğu gösterir göstermez başbakanın ya istifa edeceğine ya da istifa edeceğine inanıyordu. Ama görünen bu değil.
Bunun yerine, önümüzdeki 24 saat içinde, gerçek sayıların sayılması için mecliste oylama başlayacak. Birçok analist bunu Pakistan’daki Han hükümetinin sonu olarak görüyor; diğerleri başbakanın iktidardaki gücünün pekişeceğine ve muhalefet ve onların yabancı alt yazarlarının kalıcı bir darbe alacağına inanıyor.
Eğer mahkemeler hükümetin yabancı karışma ve rüşvet davalarını soruşturma dilekçesini kabul ederse, Khan’ın tam bir mahkeme tepkisi geliştirmek için daha fazla zamanı olabilir. Sadece birkaç gün içinde Khan, sokak gücünün mütevazı bir gösterisini sergiledi bile. Şu an itibariyle sosyal medya yelpazesindeki ruh hali ve duygusallık, başbakan lehine. Halkın geniş kesimleri, arzularının sözcüsü olarak yüksek sesle etrafında toplanırken, muhalefet partisi liderleri seçilmiş bir hükümeti devirmek isteyen yozlaşmış bireyler olarak nitelendiriliyor.
Ülkenin ana muhalefet partileri, Khan’ın yıllardır Pakistan siyasetini rahatsız eden yaygın yolsuzluk ve cronyism’in kökünü kazıma vaatleriyle birlikte gelene kadar on yıllarca hüküm süren her ikisi de hanedan grupları olan Pakistan Müslüman Ligi-N (PML-N) ve Pakistan Halk Partisi (PPP).
Mektup
Milyonlarca Pakistanlı, 27 Mart’ta “dış güçlerin Pakistan’da bir rejim değişikliği tasarladığı” iddiasıyla BAŞBAKAN Khan’ın konuşmasını görmek için akın etti. Ceketinin cebinden çizilmiş bir mektup sallayan Khan, Pakistan’a ve kendisine yönelik doğrudan, yazılı tehditleri ifşa etmekle tehdit etti.
Üst düzey kabine üyeleri [Planlama, Kalkınma, Reformlar ve Özel Girişimler Bakanı] Asad Umar ve [Enformasyon Bakanı] Fawad Chaudhry ortak bir basın toplantısı düzenleyerek bu tartışmalı mektubun daha fazla ayrıntılarını açıkladılar. Khan daha sonra kabinesi, medyası ve Pakistan güvenlik topluluğundan çok sayıda kişiyi belgeyi ilk elden görüntülemeye davet etti.
Hükümet karşıtları Khan’ın iddialarını, yakında çok büyük bir kibir ve duruş içinde reddettiler. Pakistanlı muhalif lider Şahbaz Şerif (başbakanlık görevine talip) mektubun gerçek olması ve Başbakan’ın doğru konuşması halinde gemiden atlayıp İmran Han’a katılacağını ilan etti. Benzer şekilde, tanınmış kuruluş karşıtı TELEVIZYON spikeri Saleem Safi de mektubun gerçek olması halinde görevinden emekli olacağını ve medyayı tamamen bırakacağını söyledi.
Ancak birkaç saat içinde, İslamabad Yüksek Mahkemesi’nde (IHC) Başyargıç İslamabad Athar Minallah’a, İmran Han’ın gizlilik yemini nedeniyle bu mektubu kamuoyu önünde paylaşmayabileceğine dair yasal bir görüş bildiren gizemli bir dilekçe verildi. Bu kadar hızlı bir karar, Pakistan’ın en yüksek yargı otoritesinden sahte bir mektup hakkında gelmiş olamazdı, değil mi?
Ertesi gün, ülkenin Ulusal Güvenlik Komitesi (NSC) bir toplantı için toplandı. Toplantıya Pakistan başbakanı, ordu başkanı, Genelkurmay Başkanı, Pakistan Hava Kuvvetleri (PAF) ve deniz şefleri, Ulusal Güvenlik Danışmanı (NSA) ve çok sayıda önemli yetkili katıldı.
Muhalif üyeler toplantıyı boykot etmesine karşın, katılımcılar ABD’yi eylemlerinden dolayı kınama ve Pakistan’ın ABD makamlarının paçayı bu kadar kolay kurtarmamasını sağlamak için oybirliğiyle bir karar aldılar. Daha sonra, Dışişleri Bakanlığı vekil ABD büyükelçisini aradı ve onu kınadı – bunların hiçbiri sahte bir mektup bahanesiyle yapılamedi.
Mektupta ne var?
Khan’ın NSC toplantısı sırasında yaptığı açıklamalara göre, ABD Dışişleri Bakanlığı’ndan üst düzey yetkililer (Dışişleri Bakanlığı Müsteşarı olduğuna inanılıyor) mektubu 7 Mart’ta Pakistan’ın Washington Büyükelçisi Asad Majeed Khan aracılığıyla gönderdi.
Belgede, yakında başbakan hakkında gensoru önergesi (NCM) açılacağı, Khan’ın geldiğini bilmesi ve NCM’ye direnmemesi, onunla birlikte aşağı inmesi gerektiği bildiriliyor. Eğer direnmeye çalışırsa, mektubun devam edeceği, Khan ve Pakistan’ın korkunç sonuçlarla karşılaşacağı iddia ediliyor.
Mektupta NCM’den yaklaşık sekiz kez bahsediliyor. Ertesi gün, 8 Mart’ta, gerçekten de bir güven oylaması açıklandı. Khan’a göre, bu süre zarfında Pakistan’ın parlamenterleri arasında yasadışı oy alım satımının nasıl gerçekleştiğine dair güvenlik ajansı bilgilerine sahip. Ardından, 9 Mart’ta, ülkenin askeri yönetimi muhalefet partileri ve başbakan arasında ‘tarafsız’ olduğunu ilan etti.
Khan, devletin hayati bir kurumunun Pakistan’ın hasımları tarafından düzenlenen rejim değişikliğinin araçları olarak açıkça ve iradeyle kullanılanlara “tarafsızlık” göstermemesi gerektiğini söyleyerek orduyu tarafsız bir tutum sergilemekle eleştirdi. Ancak Dışişleri Bakanı Şah Kureyşi’nin Pekin’den dönüşünden sonra, ordu şimdi Khan’ın tutumunu destekliyor gibi görünüyor. Görünüşe göre ya bir telefon ya da mesaj doğrudan Pekin’den gelmiş olmalı.
ABD’nin müdahalesinin sonuçları
Eğer yabancıların karışma davası gensoru önergesinin bir önseziyse, Khan’ın yasal rahatlaması ve dış rejim değişikliği komplosunda işbirliği yapmak, yardım etmek ve yardım etmekle suçlananlar suçlanacaktır. Buna, önergeden önceki günler, haftalar ve aylar içinde ABD büyükelçiliğine girip çıktıklarına iddia edilen muhalif siyasi parti üyeleri ve Pakistanlı medya kişilikleri de dahil olacak ve şimdi Pazar günü sandalyeyi kapsayacak. Bu bir mahkemede kanıtlanabilirse, birçok muhalefet lideri parmaklıklar ardında kalabilir.
Pakistan’ın en yüksek ulusal güvenlik ofisine göre ve IHC bildirimine göre, mektubun meşru olduğu ve ABD’nin Pakistan’ın içişlerine karışmaktan suçlu olduğu açıkça görülüyor. Ancak bu, eski Pakistan cumhurbaşkanı General Pervez Musharraf’ın tek bir telefon görüşmesi üzerine Amerikalılara teslim olduğu 2001 değil. Bugünün Pakistan’ı, Washington’un teröre karşı başarısız savaşı için yirmi yıllık yorucu ve tanınmayan fedakarlıklardan sonra daha güçlü bir öz kimliğe sahiptir. Aynı şekilde, artık ABD’nin azalan bir güç olduğunu da anlıyorlar.
Pakistanlıların çoğu, özellikle diğer ülkelerin yeni müttefiklerle atlatmalarını izlerken, ABD yaptırımlarını artık umursamıyor. Halkın ruh hali ve duyarlılığı, Pakistan tarafının Amerikan diktatlarının Af-Pak-İran bölgesinden sürülmesine yol açabilecek sonuçları olacağını kabul ederek yaptırım tehditlerini reddetmektir.
İmran Han, 1 Nisan’da ulusal televizyonda (PTV) verdiği röportajda, Pakistan ulusuna yozlaşmış partiler ve batı destekli medya ittifakını reddetmesini söyledi. Batı’nın bir sonraki adımının canını almak olacağına inanıyordu. Pakistan enformasyon bakanı da aynı şeyi sadece bir gün önce söylemişti.
Khan’ın sokağı toplama yeteneği olmasaydı, onu bağışlayabilirlerdi, ancak şu anki popülaritesi ve ABD’nin zorbalık taktiklerine karşı inatçı direnişi onu suikast için birincil hedef haline getiriyor. Pakistanlıların çoğu uzun zamandır Liaquat Ali Khan, Z.A. Bhutto, Zia al Haq ve Benazir Bhutto gibi liderlerin öldürülmesini ABD istihbaratının işi olarak kabul ediyor. Bu vatandaşlar için, Başbakan İmran Han’ın hayatına karşı algılanan herhangi bir tehdit gerçek ve yakın bir tehlikedir. Çok hızlı bir şekilde, etrafındaki güvenlik yeniden yapıldı ve ona ekstra koruma sağlamak için yeni önlemler alındı.
Khan’ın ABD’nin müdahalesi hakkındaki anlatısı geçtiğimiz hafta içinde ağır bir ivme kazandı. Hikaye, ülke tarihinin kritik bir noktasında kafa kafaya tutuşan iki taraftan biri: bir tarafta Hint-ABD ittifakı, yozlaşmış Pakistan muhalefet partileri, ülkenin kurumsal medyası ve bir avuç batı tarzı liberal. Diğer tarafta, Russo-Çin ittifakı ve Pakistanlıların ezici bir çoğunluğu tarafından desteklenen yasal olarak seçilmiş, popüler ve alıngan bir başbakan.
Bu olasılıklarla, Pakistan ordusunun, ABD’nin baskısı ne kadar olursa olsun, tarafsızlık konusundaki yoğun duruşunu sürdürmesi siyasi ve yasal olarak imkansız olabilir. Zaman Khan’ın tarafında olabilir.
*manşet dd.info
Kaynak:globalresearch.ca
Yorumlar kapalı.