Tarih şüpheye yer bırakmaz: pandemiler, gerçek veya kurgusal olsun, bir savaş ilanı veya sıkıyönetim veya her ikisi de aynı andadır. Örneklerden biri, Nazilerin, nüfusun bir kısmını belirli muhafazalara kilitleme pahasına, var olmayan bir tifüs salgınından mahalleleri “temiz” tutmak istedikleri Varşova gettosudur.
Mevcut salgının başlangıcında askeri terimlerle konuşuldu, ancak savaştan virüse ilan ettikten sonra, hükümetlerin yaptığı şey kendi halkına savaş ilan etmek, onları evlerine kilitlemek (eğer varsa) ve birinin diğerinden “sosyal mesafesini” korumaktı.
Geçen yıl Cambridge Üniversitesi, pandemi ile siyasi baskı (*) arasındaki yakın bağlantıyı tekrar hatırlattı. Yazarlar, “Sağlık ve siyaset hayal ettiğimizden daha iç içe geçmiş olabilir.” diyor.
Korku, her zaman olduğu gibi anahtarlardan biridir, çünkü gerçek siyasi güç sadece kitlelerin siyasi düşüncesini şekillendirmekten değil, davranışlarında, alışkanlıklarında ve davranışlarında da oluşur. Güç, örneğin maske takmak gibi milyonlarca insana hayal bile edemeyeceği bir şey yaptırabilen bir güçtür.
Korkudan daha hastalıklı bir faktör yoktur. Sağlık, gerçek bir saplantı haline gelen bir endişedir. Diğer insanlardan uzaklaşarak sağlıklarını koruyacaklarına inananlar var, yakınlığı onlara zarar verebilir veya bulaştırabilir. Yıl sonu tatilleri sırasında kendilerini izole etmeyi tercih ettikleri için onları ailece paylaşmayı bırakanlar bile var. Ona en yakın olanlar bile düşman oldu.
Salgın hastalıklar ve ideoloji arasındaki bağlantıları araştırmak için şimdiye kadar yapılan en büyük çalışma olan Cambridge Üniversitesi çalışması, bulaşıcılık korkusu, siyasi konformizm ve dolayısıyla eleştirel kapasite, mücadele ve isyanın kaybı arasında güçlü bir bağlantı olduğunu ortaya koyuyor, saat 19:00’da kamusal ve toplu alkışlarda somutlaştı.
Ama bu sadece pasif bir tutum değil. Salgın hastalıklar, nüfusun büyük kitlelerinin baskıcı önlemleri aktif olarak desteklemesine ve daha fazla veya daha ağır önlemler talep etmesine yol açmaktadır. AIDS zamanında zaten ortaya çıkan ve pandeminin başlangıcında “balkon gestapo” olarak adlandırılan, yani casusluk yapmaya ve polise bildirmeye adanmış komşular.
İspanya’da mevcut salgın, koalisyon hükümetinin yürürlükten kaldırma sözü verdiği ve yasa dışı da olsa bolca kullandığı ve kötüye kullandığı gaf yasasının yanı sıra alarm durumlarının da zirvesi oldu.
Polis ve ordu yetmezmiş gibi, haydut çeteleri sıhhi kısıtlamalar getirmek için sokaklara döküldü. Korku, zorunlu maske takmayan veya güvenli bir mesafe tutmayanlara yönelik saldırılarla kamusal alanlarda ve ulaşım araçlarında münakaşalara ve çatışmalara yol açtı.
Çalışmanın başyazarı, siyasi ideoloji psikolojisi uzmanı Dr. Leor Zmigrod, “Bulaşıcı hastalıkların yaygınlığı ile uygunluk ve hiyerarşik güç yapıları için psikolojik tercih, otoriter siyasetin temelleri arasında tutarlı bir ilişki bulduk” diyor.
“Bulaşıcı hastalıkların daha yüksek oranları, muhafazakar oy ve otoriter yasal yapılar gibi siyasi tutumları ve sonuçları öngördü. Birden fazla coğrafi ve tarihsel analiz seviyesi sayesinde bu ilişkinin tekrar tekrar ortaya çıktığını görüyoruz.” diye ekledi.
Zmigrod, “Bu bulgular, hastalıktan kaçınan davranışların derin politika etkileri olduğuna dair bir uyarı işaretidir.” dedi. Araştırmanın direktörü, “COVID-19 insanların uygunluk ve itaat eğilimlerini şekillendirebilir ve bu otoriter siyasi tercihlere, oy kalıplarına ve yasalara dönüşebilir.” diyerek sözlerini noktalıyor.
Yazarlar araştırmaya bireysel bakış açısıyla yaklaşıyorlar, ancak daha fazla vurguyla, aynı şey, pandemi sırasında neredeyse oybirliğiyle kabul ettikleri baskıcı olanlar da dahil olmak üzere kamu politikalarının otantik bulaşma kuşaklarına dönüştürülen siyasi, sosyal ve sendikal kolektifler ve gruplar için de söylenebilir.
Kaynak:diario-oktubre.com
Yorumlar kapalı.