Joachim Hagopian
Bu dünyada sudan daha büyük bir doğal kaynak yoktur. Tüm yaşamın rızkı olarak su, bu gezegendeki her canlı ve nefes alan organizmayı, her bitkiyi, her hayvanı ve her insanı hayatta tutar. Aynı şekilde, nefes alacak hava olmadan, su olmadan biz insanlar birkaç günden fazla yaşamı sürdüremeyiz.
Küresel ısınma, yaygın kuraklık ve giderek kirlenen su sistemleri nedeniyle, artan küresel nüfusun artan taleplerini karşılamak için gelecek yıllarda temiz tatlı suyun öngörülen kullanılabilirliği, bu yüzyılın en korkutucu insani zorlukları arasındadır. 2015 yılına kadar küresel su talebinde sadece tarımsal olarak üretilen gıdaların artması için %17’lik bir artış öngörülüyor. Aynı yıl 2025 yılına kadar, artan küresel nüfus su tüketim ihtiyacını %40 oranında artıracaktır. Petrol yirminci yüzyılda son derece kritik bir rol oynarken, su yirmi birinci yüzyılın en değerli değerli doğal kaynağı olarak kabul ediliyor.
Bu nedenle, birkaç yıl önce Birleşmiş Milletler temiz içme suyuna erişimi evrensel bir insan hakkı olarak ilan etti. Tersine, kasıtlı olarak inkar etmek, yaşamın kendisini inkar eden ciddi bir insan hakları ihlali olarak kabul edilir. Ve insanların evrensel yaşam haklarını reddeden hesaplanmış herhangi bir karar, insanlığa karşı işlenmiş, utanç verici bir suçtan başka bir şey değildir.
Uzun zamandır ciğerlerimizi kirleten insan hava kirliliğine rağmen, aynı zamanda küresel ısınmaya, iklim değişikliğine ve artan felaket doğal afetlere neden olmasına rağmen, biz insanlar için artan küresel sağlık tehlikesinden bahsetmiyorum bile, temiz havayı fırsatçı bir şekilde havamızı mahveden aynı şirketler tarafından paketlenebilen ve satılabilen değerli bir mal haline getirme düşüncesi, bu düşünce anında eleştirilecek, küçümsenecek ve alay edilecekti.
Yine de son 30 yıldır dünyanın değerli bir şekilde azalan tatlı su içme kaynağıyla bu gezegenin her yerinde olan şey tam olarak bu. Dünya Bankası, yeryüzündeki en yoksul insanların bile erişebilmesi için hayatta kalmak için çok gerekli olan temiz suyu karşılanamaz bir özel mal haline getirerek, dünya su kaynağının küresel özelleştirmesini finanse ediyor. Açgözlü psikopat kurumsal vurguncular yüzünden kelimenin tam anlamıyla susuzluktan ve hastalıktan ölüyorlar, bir kez daha hırsızlık ve açgözlülüğü insan refahı ve yaşamın kendisi üzerine koyuyorlar.
Ama o zaman küreselci gündem bu – insan sürüsünü şu anda yaklaşık yedi milyardan yarım milyara kadar indiriyor. Bu da demek oluyor ki, şeytani oligark planlarına göre bugün hayatta olan 14 kişiden 13’ümüz önümüzdeki birkaç yıl içinde ölmeli. Ve insan nüfusunu hızla öldürmenin, dünyanın sınırlı azalan su kaynağı üzerinde tam sahiplenme ve kontrol sahibi olmaktan daha iyi bir yolu var mı?
Bu gezegende şu anda kirli sudan kaynaklanan su kaynaklı hastalıktan dünya çapındaki tüm savaşlardan ve şiddetten ölenlerden daha fazla insan ölüyor. Her saat 240 bebek güvensiz sudan ölüyor. Her yıl beş yaşın altındaki 1,5 milyon çocuk sağlıksız su koşulları nedeniyle kolera ve tifo ateşinden ölmekten ölmek. Bu inanılmaz üzücü, endişe verici gerçekler, temiz bir tatlı su kaynağının bu gezegende hayatta kalmanın ne kadar önemli ve kritik olduğunu göstermektedir. Dünyanın temiz su kaynağı üzerinde kontrol sahibi olmak, suyu sadece en büyük şirketlerin ve bankaların kontrol ettiği özel bir emtiaya dönüştürerek elde edilir. Sadece suyu karşılanamaz hale getirmek ve böylece gezegendeki en yoksul insanlar için erişilemez hale getirmek, aşırı nüfus sorununu azaltmanın en uğursuz yolu olsa da, son derece etkilidir.
İnsan nüfusunun her yıl önemli ölçüde azalmasının üç ana yolu, yedi ila sekiz milyon arasında insanda açlık ve yetersiz beslenmeden (içilebilir su eksikliği dahil) kaynaklanan ölüm, iki ila üç milyon arasında öldüren hastalıklar (bulaşıcı hastalıkların pandemiye dönüşme tehditleriyle) ve her yıl yaklaşık yarım milyonun savaştan ölmesidir.
Kapalı kapılar ardında oligarşik küreselciler periyodik olarak bir araya gelerek onlara ve megalomanyak çıkarlarına göre insanlık ve gezegen için neyin en iyi olduğunu tartışıyorlar. Uzun yıllardır, aşırı nüfus sorununu ele almak için uygun ve en etkili bir araç olarak su özelleştirme ve kontrolünün tüm bu önemli konusu düzenli olarak tartışılmak üzere masaya yatırıldı… jeo-mühendislik, GDO’lar, aşılar, antibiyotiklerin aşırı kullanımı, petrol ve su üzerinde planlanan savaşlar, siyasi istikrarsızlaşmayı, yoksulluğu artırmak ve ekonomileri baltalamak için tasarlanmış küresel politikalar tasarlamak, nükleer radyasyon ve insan nüfusunu itlaf etmek için başka araçlar gibi ilgili konuların yanı sıra.
Time Dergisi, Bill ve Melinda Gates Vakfı’nın, erkek spermlerini sterilize etmek için ultrason kısırlığı kontrasepsiyon teknikleri geliştirmek için Kuzey Carolina Üniversitesi’ndeki araştırmaları nasıl finanse ettiğini bildirdi. Bill Gates, 2010 yılındaki bir TED konferansında, küresel nüfusun büyük kısmını kısır hale getirecek ağır bir şekilde finanse edilen aşı ve doğum kontrol programlarının her ikisini de kullanarak yeryüzünde yaşayan toplam 6,8 milyar insanın “% 10 ila 15″e kadar tahttan indirilmesinden açıkça bahsetti. Bu arada milyarder Ted Turner daha da ileri giderek dünya nüfusunu %70 azaltarak “iki milyara” düşürmeyi teklif etti. O da kasette..
İnsan nüfusunu sterilize etmeye başlama çağrıları, 1970’lerin ortalarında Henry Kissinger’ın eski Dışişleri Bakanı ve yüksek rütbeli Bilderberg üyesi olarak gizliliği kaldırılmış Ulusal Güvenlik Konseyi belgesinde (1974) “Dünya Çapında Nüfusun ABD’nin Güvenlik ve Dış Çıkarları Üzerindeki Etkileri” başlıklı belgesinde ortaya çıkmaya başladı. Bu belgede, çoğunlukla Güney Amerika’da on üç Üçüncü Dünya ülkesini hedefleyen doğum kontrol programlarının uygulanmasına verilen en yüksek öncelik vurgulandı. Abd Uluslararası Kalkınma Ajansı (USAID) aracılığıyla sterilizasyon ve depopülasyon programlarını yürürlüğe koymak isteyen ülkelere ek mali yardımın havuç çubuğunu iterek olağanüstü kaynaklar tahsis edildi.
Küreselci oligarkların bize karşı %99 oranındaki duygusuz aşağılamanın daha açık bir kanıtı, Kraliçe 2.Elizabeth’in kocası Prens Phillip’in insan nüfusunu azaltmak için “Özellikle ölümcül bir virüs olarak reenkarnasyon istemeye özendim” adlı kitabında ele geçirildi. Başkan Goerge Bush’un üst düzey yöneticisinin tekrarlanan referanslarıyla açıkça yayılan Yeni Dünya Düzeni için açık bir küreselci gündemin, çeşitli yollarla depopülasyon, özelleştirme yoluyla su kontrolü, güç elitlerinin cephaneliğindeki birçok kişiden sadece biri olduğu kolayca fark edilebilir görünüyor.
İnsanlar uzun zamandır temiz su eksikliğinden ölüyorlar ve ancak suyu özelleştirme planı kontrolsüz ve muhalefetsiz bir şekilde ortaya devam ederse daha da büyük bir frekansta ölmeye devam edecek. Neyse ki güçler su özelleştirmesi ile mücadele etmek için seferber oldular. Daha geçen hafta, Dünya Bankası’nın washington DC’de birkaç günlük konferans için toplandığı yıllık toplantının hemen ardından, Hindistan ve Amerika’dan özelleştirme karşıtı su hakları gruplarından oluşan uluslararası bir koalisyon, Dünya Bankası’nı kalkınmasal ilerleme kisvesi altında dünya çapında suyu özelleştirme konusundaki yıkıcı uygulamasına son vermeye çağıran resmi bir mesaj gönderdi. Banka’nın DC toplantıları, su haklarının özel sektöre teslim edilmesiyle elde edilen sözde etkinlik ve başarıları gösteren parlak bir rapor çizmek amacıyla yalan ve dezenformasyona yer veriyordu. Dünya Bankası’nın su özelleştirmesi için dünyanın en büyük finansman kaynağı olarak uluslararası finans kuruluşu (IFC), özel su yönetim şirketlerinin belediye, bölgesel ve ulusal su haklarını üstlenmeleri için Üçüncü Dünya ülkelerine kredi ve finansman sağlamaktadır.
Corporate Accountability International adlı küresel bir savunuculuk grubunun yöneticisi Shayda Naficy, bir su şebekesi şirketi işletmek için yapılan harcamaların % 75’inin altyapıya gitmesi gerektiğine işaret etti. Ulus sonra ulusta özel şirketler, su müşterilerini bağlamak ve yeterli hizmet vermek için gerekli altyapıya yatırım yapma ihtiyacına göre kar elde etme önceliğini yerleştirmiştir. Maliyet verimliliğini ve kârı en üst düzeye çıkarma çabalarında, su fiyatları her zaman artar ve en yoksul müşteriler için hızla ulaşılamaz hale gelir. Artan maliyetlerini ödeyemeyen binlerce düşük gelirli ailenin su temininin kesilmesi, çok sık kaçınılmaz bir sonuç haline geldi. Dünya Bankası’nın 2000-2010 yılları arasındaki tüm özel su ve kanalizasyon sözleşmelerinde yüzde 34’lük arıza oranı, telekomünikasyon, enerji ve ulaştırma sektörlerindeki tek haneli arıza oranlarını çok aşıyor.
Eleştirenler, kamu sektörünün kamu seçmenlerine karşı sadece yeterli kar göstermek için yönetim kuruluna hesap veren özel sektör işletmelerinden çok daha fazla sorumlu olduğunu savunuyor. Yolsuzluk sıradanlaşır. Buna ek olarak, IFC, tercih edilen özel su hizmetleri şirketlerine teklif sözleşmesi atamama konusunda yabancı belediyelere hem borç veren hem de danışman olarak davrandığında bir çıkar çatışması vardır.
Su özelleştirmenin işe yaramadığını veya zaten bir arızanın yakın incelemeyi hak ettiği tipik senaryoları en iyi şekilde göstermek için. İyi haber şu ki, son yıllarda dünyanın çeşitli bölgelerindeki insanlar kendi arka bahçelerinde su özelleştirmesini durdurmak için başarılı çabalar ve kampanyalar seferber ediyor. Şu anda Hindistan’daki bazı bölgelerde, vatandaşlar ülkelerindeki su özelleştirmesiyle ilgili sayısız sorunla yüzleşmek ve mücadele etmek için bir araya geliyorlar.
Geçtiğimiz günlerde, ülkenin özel bir hizmet şirketiyle ilk belediye ortaklığının yapıldığı Orta Hindistan’ın en büyük şehri Nagpur’da büyük gerginlikler yaşandı. Üç yıl önce şehir, 2,7 milyon nüfuslu şehre haftada 24 saat-7 gün su hizmeti sağlamak için Veolia Water ile 25 yıllık bir sözleşme imzaladı. Bunun yerine, haksız su dağıtımı ve sık sık hizmet arızaları ile birlikte fiyatları birçok kat artıran öngörülemeyen gecikmeler, sokaklarda yaygın öfkeli protestolara ve yolsuzluk suçlamalarına yol açtı. Belediye yetkilileri bir dizi ciddi sözleşme ihlaline işaret ediyor. Yine gerekli altyapıya yatırım yapmayı reddederek köşeleri kesmek, bu başarısız projenin birincil nedeni gibi görünüyor. Corporate Accountability International’ın 2012 tarihli “Spigot’u Özel Suyla Kapatmak: Dünya Bankası’nın Dalış Yapması Davası” adlı raporunda, özelleştirmenin etkisiz olduğu kanıtlanmış bir dizi benzer vakaya işaret edilmektedir.
2000 yılında Bolivya’daki cesur ve güçlü vatandaşlar, gezegendeki en büyük beşinci özel şirket olan Bechtel şeklinde orada özelleştirilen suyu atmada zafer kazandıklarında dünya çapında manşetlere çıktılar. Bolivya’nın üçüncü büyük kentindeki coşkulu protestocular, Bechtel’in artan fiyatlarına karşı çıkmayı başardılar ve şirketin şehirlerinin belediye su kaynakları üzerindeki etkisinden vazgeçmesini talep ettiler ve sonunda güçlü skandal devi ülke dışına sürdüler. Birçok Latin Amerika ülkesinde su haklarını satın alma ve kontrol etme çabalarının her biri Ekvator ve Brezilya gibi ülkelerde sırayı almış olsa da, sadece Şili su hizmetleri özelleştirildi. Nihayetinde, özelleştirmenin neredeyse her yerde bulunan yerel sakinler, özel hizmet şirketlerinin uygun fiyatlarla kaliteli hizmet sunmada kötü bir şekilde başarısız olduğunu fark eden tüketicilerin güçlü direnişiyle karşılaştı.
Hikaye hep aynı. Bu nedenle Corporate Accountability International gibi savunuculuk grupları, suyun kamu malı altında kalmasını sağlamak için dünya çapında hükümetleri ve vatandaşları eğitmek için proaktif olarak çalışmaktadır. Bir şehirde, eyalette veya ülkede kurulduktan sonra uzun vadeli sözleşmeleri sona erdirme ve özelleştirilen yabancı şirketleri başarıyla kaldırmanın kapsamlı ve pahalı yasal süreci zorludur. Su temininin özelleştirilmesinin ilk etapta hiçbir zaman yerel bir dayanak elde etmemesini sağlamak, dünyanın dört bir yanındaki insanların yararınadır.
Nestlé şirketinin pazarlama kampanyası Lahor’daki zengin Pakistanlıları hedef aldı ve şişelenmiş su markası ‘Pure Life’ zenginler için bir statü sembolü haline geldi. Ürününü şişelemek için Nestlé, yerel yeraltı kaynaklarını yoğun bir şekilde kuruttu ve daha sonra köy yoksullarının yaylarından çalınan şişelenmiş suyu satın alamayarak kontamine su tüketmesine neden oldu. Nestlé, Bhati Dilwan köyündeki iki derin kuyudan su çıkarmaya devam etti ve onları şişelenmiş suya yönelmeye zorladı. Benzer bir hikaye, tek bir şişe suyun bir Nijerya vatandaşının ortalama günlük gelirini aştığı Nijerya’dan ortaya çıktı. Nestlé, su markalarını şişelemede kullanılan yerel su kaynaklarını boşaltmak, daha sonra temiz su kaynağı çalınan yerel halktan uygun olmayan fiyatlar talep etmekle ünlüdür.
Corporate Watch, Nestlé’nin uzun zamandır dünya çapında işlediği bazı etik dışı ve yasa dışı uygulamaları ifşa eden bir rapor yayınladı, sadece su şişesi satışlarından yıllık 35 milyar dolarlık büyük kar sağlamak için doğal ortamları yok ederken halk sağlığı endişelerini tamamen göz ardı etti. Yeraltı suyunun tıbbi özellikler içeren mineral içeriği bakımından zengin olduğu Brezilya’nın Serra da Mantiqueira bölgesinde, aşırı pompalama değerli su kaynaklarını tüketti ve doğal çevreye kalıcı zarar verdi. ve uzun süreli hasar.
Nestlé’nin çocuk köle işçi kaçakçılığına da karıştığı iddia edildi. BBC’nin bir soruşturma raporunda, “Mali, Burkina Faso ve Togo’daki yüz binlerce çocuğun yoksul ebeveynlerinden satın alındığı ve kakao çiftliklerine köle olarak satılmak üzere Fildişi Sahili’ne gönderildiği” iddia edildi. Yine de Nestlé kakaoyu fildişi sahili ve Gana’dan çocuk köleler kullanılarak üretildiğini bilerek satın aldı.
Son olarak, Nestlé Amerika’daki elli bahar sahasının sahibi veya kiralıyor. Nestlé, ABD’de şişelenmiş su için iç pazarın üçte birini kontrol eder. Şirket, çok sayıda toplulukta fiyat oyma ve reeking tahribatı yaparken kaynak suyunun yasadışı olarak çıkarılmasıyla ünlüdür. Nestlé’nin tipik olarak neden olduğu soruna bir örnek, Aurora vatandaşlarının% 80’inin Nestlé’nin varlığına karşı olduğu Colorado’dur, şirketin topluluklara ve doğal ortamlara zarar verme konusundaki korkunç itibarının tamamen farkındadır. Yine de belediye meclisi yıkımın başlaması için 7’ye karşı 4 oyla kabul etti ve önümüzdeki on yıl içinde Nestlé, Arrowhead Springs marka şişelenmiş suya giren 650 milyon galon değerli Arkansas Nehri vadisi suyu çıkardı. Aurora’nın zor durumdaki kasaba halkı yıllarca şirket avcısını değerli akiferlerini yok etmekten kurtarmak için savaştı. Ek olarak, plastik biyolojik olarak parçalanamayan şişeler, tam bir milenyum boyunca toksik olarak bozulmadan kalan büyük kirleticilerdir.
Suyu küresel bir meta olarak özelleştirmenin kümülatif vahim etkileri dehşet vericidir. Jakarta, Manila ve Nairobi’de yaşayan yoksullar, aynı şehirlerin yüksek gelirli bölgelerinde yaşayanlardan 5 ila 10 kat daha fazla su ödüyorlar. Üçüncü Dünya gecekondu mahallelerinde yaşayan insanlar, lüks New Yorklulardan ve Londralılardan daha fazla su için para ödüyorlar. Bu tür haksızlıklar ve eşitsizlik müstehcendir. Afrika’da özelleştirilen suyun sınırlarının ötesinde olduğu yerlerdeki kadınlar nehirlerden kirli su elde etmek için kilometrelerce yürürler ve daha sonra çocuklarıyla birlikte kontaminasyon ve hastalıktan çok sık ölürler. Asyalı çiftçiler, devlet tarafından finanse edilen sulamayı alamazlarsa geçim kaynaklarını kaybediyorlar. Kuzey Amerika ve Avrupa’dan zengin özel şirketlerin üçüncü dünya ülkelerinden insanları saf kar için sömürdüğünün küresel olarak neden olduğu insani acı, saf psikopati kötülükten başka bir şey değildir.
Halkın refahı ve daha iyi olması için suyun küresel olarak özelleştirilmesini üstlenmek, yapılması gereken anıtsal çalışmaların bir örneğidir. Ancak bilgili, şefkatli ve kararlı insanlar, insanlığın karşı karşıya olduğu bu en vahim yaşam ve ölüm sorunlarına karşı küresel bir duruş sergilemek için dünya çapında topluca bir araya gelirse, bu oligark gündemi raylarında ölü olarak durdurulabilir. Küresel insan hakları aktivistleri olarak, küresel kurumsal kötü niyetliliğe ve gezegenimize daha önce hiç olmadığı kadar zarar vermekten ve zarar vermekten kaynaklanan kötü muameleye son vermek bizim elimizdedir. Amerikalıların artık bir demokraside değil, bir oligarşide yaşadıklarının resmi olarak ortaya çıkmasıyla, sanki zaten acı bir şekilde bilmiyormuşuz gibi, artık dünyanın sıradan vatandaşları olarak çok geç olmadan tek gezegenimizdeki yaşamı korumakla ilgilenmemiz daha da “resmi” bir zorunluluk haline geliyor. Gezegenimizi ilk ve son kez oligarşik kornoratokrasiden geri almanın zamanı geldi.
Bu gezegende milyonlarca yıldır gelişen bitki ve hayvan türlerinin kitlesel yok oluşları sessizce, görünmez bir şekilde her gün gözlerimizin önünde gerçekleşiyor. Şu anda tehlikeli bir risk altında olan kendi insan türümüz ve bu dünyada yaşayan tüm canlı türleri, bankacılık kabalasının sahip olduğu ulusötesi şirketlerle yozlaşmış bir şekilde işbirliği yapan ulusal hükümetlerin ellerinde acı çekiyor ve onlarca yıldır tüm dünyevi yaşam formlarının zengin çeşitlilikteki doğal ekosistemlerini eşi görülmemiş bir ölçekte sistematik olarak yok ediyor.
Hükümet küresel servet 500 şirket ile işbirliği dünya gökyüzünü kirlettiğinden ve zehirlediğinden beri, suları, besin kaynakları ve tohumları bu kadar uzun süredir, küresel hırsızlık ve yıkım, biz insanları ve tüm yaşam formlarını, daha önce görülmemiş büyük bir ölçekte ilk kez insan kaynaklı, tamamen kendini yok etmenin ve yok olmanın eşiğindedir. Oligarşiyi, bu dünyada kokladıkları tüm zararlardan sorumlu şirketler şeklinde tutmanın zamanı geldi. Artık vergi mükellefleri pahasına banka ve Wall Street kurtarma kredilerinin grotesk “Abama-nations”ı yok. Kabzaya olan %99’luk borç kuruduğu için, %1’lik bir hisse bu gezegeni neredeyse yaşanamaz hale getirirken, bu dünyayı yağmalamalarından zengin bir şekilde kazanç sağlayan tek gezegenler olarak, ulusötesiler finansal sermayeye sahip tek varlıklardır ve yarattıkları pisliği temizlemek için araçlardır. O zaman adil olur ki, bir asır boyunca gezegeni bizim pahasına parçaladıktan sonra, doğrudan neden oldukları ve müstehcen bir şekilde kar ettikleri tahribatı onardıkları için nihayet sorumlu tutulmaları gerekir.
Joachim Hagopian, West Point mezunu ve eski bir ordu subayıdır. Askeri deneyimine dayanan yazılı makalesi liderlik ve ulusal güvenlik konularını inceler ve http://www.redredsea.net/westpointhagopian/ danışılabilir. Ordudan sonra Joachim psikoloji alanında yüksek lisans derecesi aldı ve çeyrek yüzyıldan fazla bir süredir ruh sağlığı alanında çalışan lisanslı bir terapist oldu. Şimdi yazmaya odaklanıyor.
Bu makalenin asıl kaynağı Global Research’tür
Yorumlar kapalı.