Yol zorlu, ancak uygulanabilir: daha az atık, daha az hayvan yemi ve silaj ve sağlıklı beslenin.
Gezegenimizin tüm sakinleri Batı yaşam standardımızı benimseyecek olsaydı, 2050’de günlük 30 trilyon kaloriye ihtiyaç duymamız gerekirdi. Bununla birlikte, 24 trilyon kalori ile beklenen tarımsal verim önemli ölçüde daha düşük olacaktır. Bu, Frick, Aargau’daki Organik Tarım Araştırma Enstitüsü’nden (FiBL) Adrian Müller ve Christian Schader tarafından 3sat’taki bir röportajda açıklandı.
Kalori ihtiyaçlarını karşılamak için daha fazla toprağa ihtiyaç vardır. Konvansiyonel tarımı uygulamaya devam ederek, 2050 yılında ekilebilir arazilerin% 20’sinden mahrum kalacağız. Organik üretim söz konusu olduğunda, bu% 60’a bile ulaşacaktır.
Burada iki temel sorunla karşı karşıyayız:
- Ek büyük orman ormansızlaşması veya ek otlak kaybı olmadan, ekilebilir arazilerde artış olmayacaktır.
- Çoğu Batı ülkesinde tarımsal üretim, maksimum verim elde etmek için zaten çok güçlü bir şekilde optimize edilmiştir.
Bu nedenler bizi sorunlara başka bir şekilde yaklaşmaya itmeli, Kasım 2017’de Nature bilimsel dergisinde yayınlanan bir çalışmanın yazarlarını gösterdi. Öncelikle gıda israfına karşı harekete geçilmesi esastır. Üçte bir daha az yiyecek atarak, zaten% 30 daha fazla kaloriye sahip olacağız. İkincisi, İsviçre’de konsantre yem ve silajlı mısır üretimini büyük ölçüde azaltmak için daha fazla önlem alınması gerekmektedir.
Yiyecek Beslemeyin!
Bitkileri hayvancılığa besleyerek, böylece etlerini yiyebiliriz, birçok değerli kaloriyi kaybederiz. Öte yandan, doğrudan soya, pirinç ve buğday tüketerek, insanlar% 20 daha fazla kalori alabilir. Sonuç olarak, hayvancılık sadece üretimden kaynaklanan ot ve atıkları yemelidir. Bu nedenle insanların tüketebileceği bitkiler çiftlik hayvanlarına verilmemelidir. Konvansiyonel tarımı uyguladığımız şekliyle devam ettirmek için bu stratejiyi %50’ye uygulamak, dünyayı organik tarımla beslemek için de hayvancılığı gıda bitkileriyle beslemeyi bırakmamız gerekir. Gezegenimizin tüm sakinleri, şu anda sanayileşmiş ülkelerde olduğu kadar kaloriye sahip olabilirler, yeter ki yiyeceğin yarısını çöpe atalım.
Sonuç: İster organik ister konvansiyonel tarıma odaklanmış olsun, tüm senaryolar, bilim adamlarının belirttiği gibi, tüketimimize güçlü bir fren koymayı içerir.
« Etten tamamen vazgeçmek gerekli değildir,” diyorlar, “çünkü dünyadaki tarım arazilerinin üçte ikisi meradır.” Toprak çok fakir veya çok engebeli, bu yüzden tarım için uygun değil. Çim dışında, içinde başka fazla yetişmez. Bu nedenle bugün dünyadaki tarım arazilerinin yarısından fazlası mera olarak kullanılmaktadır. Bu nedenle koyun, keçi ve sığır gibi ruminantların bu otu et, süt veya peynir şeklinde insanlara fayda sağlayacak proteine dönüştürmesi akıllıca olacaktır.
Alp bölgesinde süt ve sığır eti rejeneratif üretimi
İsviçre’de, çim bazlı yemleme ile hayvancılık yoğunluğundaki bir azalma, konsantre yem dağılımındaki bir azalma ile birlikte ilgi çekicidir. Gıda bitkilerinin yetiştirilmesi için konsantre yem ve silaj mısırının şu anda yetiştirildiği alanları sağlayarak, bunların% 85’i bitkisel gıdalarla ve% 15’i yonca ile değiştirilebilir, agronomist Mathias Stolze ve ortak yazarları Chancen der Landwirtschaft in den Alpenländern (Alp ülkelerinde tarım için fırsatlar) adlı kitaplarında, 2019 yılında yayınlanacak.
Analizleri şöyledir: konsantre yem ve silaj mısırı üretimi olmadan, gıda üretimi ve kendi kendine yeterlilik oranı artacaktır. İklim de fayda sağlayacaktır: İsviçre düzeyinde, amonyak emisyonları% 9, azot fazlalıkları% 24 ve sera gazı emisyonları% 10 oranında azaltılacaktır. Böylece yazarlar, yukarıda bahsedilen FiBL çalışmasının tezlerine katılırlar. Organik tarımın, daha fazla arazi gerektirmesine rağmen, yine de aşırı azot ve pestisit kullanımını azalttığı gerçeğini gözden kaçırmazlar. Yeraltı sularına ve yüzey sularına gelince, daha az sera gazı salınacağından bahsetmiyorum bile, çok daha az kirleneceklerdi.
Dünya topraklarının %80’ini ekolojik olarak işlerken, konsantre yem ve gıda atıklarını yarıya indirirken, küresel azot fazlası %100 oranında düşecektir. Bezelye, fasulye ve lupinlerin yetiştirilmesi, biyolojik atıklardan veya örneğin kanalizasyon çamurundan besin maddelerinin geri dönüşümü gibi azot açıklarını telafi edecektir.
2018 yılında yapılan bir çalışmada, Paris’teki Fransız Sürdürülebilir Kalkınma Enstitüsü’nden Xavier Poux ve Pierre-Marie Aubert de benzer bir sonuç elde etti. Gerçekten de, Avrupa nüfusu 2050 yılına kadar kendisini tamamen organik olarak besleyebilir, ancak bir şartla: yeme alışkanlıklarında radikal bir değişiklik yapılması gerekecekti. Kısacası: eti daha bitki bazlı bir diyetle değiştirin. Onlara göre organik tarım, tarıma bağlı sera gazlarını %40 oranında azaltacaktır. Tarımdaki iklim krizi de dikkate alınmalıdır.
Göttingen Üniversitesi’nden Eva-Marie Meemken ve Matin Qaim de sorunun% 100 organik tarımın ek arazi gerektireceği gerçeğinde yattığını düşünüyor. Çalışmalarında, bilim adamları her iki sistemin unsurlarını birleştirmeyi önermektedir: bir yandan, etkili gübreler ve bitki sağlığı ürünlerinin yanı sıra yüksek performanslı ve dayanıklı çeşitlerin fideleri, diğer yandan kalitelerini artırmak için kapsamlı ürün rotasyonları ve ekolojik toprak bakımı. Amaç, sahaya uyarlanırken hem üretken hem de çevre dostu sistemler geliştirmektir. Aynı zamanda, bitki genetiğini iyileştirmek için yeni ıslah yöntemlerini savunuyorlar.
Mevcut alanlara karşılık gelen hayvancılıkla geleceğin tarımı
Gıda konusunda uzmanlaşmış Berlinli profesör Sabine Gabrysch, Ukrayna ve Rusya’daki üretim ve ihracat kısıtlamaları nedeniyle kötüleşen gıda durumunun, kısa vadede üretimi artırmak amacıyla çevresel kuralların gevşetilmesiyle başka bir yerde dengelenmemesi gerektiğini söylüyor. Gerçekten de dünyayı beslemek için gerekenden daha fazla yiyecek var. Sorun şu ki, tahıl açları doyurmak yerine hayvanlara besleniyor, tarımsal yakıt olarak kullanılıyor veya sadece israf ediliyor.
Gabrysch, mevcut krizin üstesinden gelmek için üç önlem öneren bir bilim adamları ekibinin bir parçası:
- Sanayileşmiş ülkelerde, daha az hayvansal ürünle daha sağlıklı bir diyete geçin.
2. Bakliyat ürünlerinde artış ve yeşillendirme AB tarım politikasına geçiş. - Gıda atıklarının azaltılması (yalnızca AB’de, şu anda israf edilen buğday miktarı, Ukrayna buğday ihracatının yarısına karşılık gelmektedir).
Talepler çeşitli ülkelerden 660’tan fazla uzman tarafından imzalandı.
Slow Food da benzer argümanlar öne sürüyor: bağımlı olmaktan kaçınmak için bölgesel gıda devreleri güçlendirilmeli ve organik tarım desteklenmelidir. Bu önlemleri tutarlı bir şekilde uygulamak için şunları yapmak gerekir:
– bitki bazlı bir diyete odaklanarak alanlarda daha fazla çeşitlilik
– AB Çiftlikten Çatala stratejisinin ve Avrupa Yeşil Anlaşması’nın tutarlı bir şekilde uygulanması
– Güney ülkelerindeki yerel pazarlar lehine agroekolojik üretimin teşvik edilmesi.
Kuralları 10.000’den fazla çiftlik tarafından uygulanan Alman federasyonu Bioland, örnek teşkil ediyor: Toplam yemin en az yarısının çiftlikten gelmesi gerektiğinden, hayvan sayısı yem sağlayan ekili alanla yakından bağlantılıdır. Yonca gibi yem bitkileri bu nedenle mevcut ürün rotasyonlarının bir parçasıdır. Bioland sertifikalı çiftlikler, mevcut yem kıtlığı ile başa çıkmak için, Avrupa organik etiketinin standartlarına göre veya geleneksel olarak “sadece” çalışan çiftçilerden çok daha donanımlıdır, diye açıklıyor Bioland federasyonu.
Almanca’dan çeviri: Laurence Willemin
Kaynak:pressenza.com
Yorumlar kapalı.