Ukrayna’daki çatışmayla kıyamete doğru bir adım daha mı ?

Ukrayna’daki mevcut savaş tehdidinin kapsamının ve gerçek hedeflerinin ne olduğunu kimse kesin olarak bilmiyor. Ne de her şey önemsiz tehditlerle, her iki taraftan gelen güç gösterilerinde sona erecekse ya da risk yakınsa ve kıyamet özelliklerine sahip bir nükleer savaştan korkulursa.

Asıl kesin olan, bölgenin komşu ülkelerine ek olarak, başta Ukrayna, Rusya’nın kendisi ve Avrupa’nın büyük bölümü gibi en çok tehdit altında olan ülkelerde olmak üzere, dünya nüfusu genelinde alarm, endişe ve korkuya neden olmalarıdır.

NATO güçlerinin Ukrayna’nın Rusya tarafından işgalinden etkili bir şekilde korkup korkmadıkları veya koalisyona bağlı kalma yönündeki yayılmacı politikalarını sürdürmek ve böylece Rusya’nın ne pahasına olursa olsun büyümesinden kaçınmak için halkayı daha da kapatmak için bu güvensizlikten yararlanıp yararlanmadıkları bilinmiyor. Bu anlamda jeostratejik olarak Ukrayna imrenilen bir hedeftir. Aynı damarda Rusya, herhangi bir nedenle o nüfuz bölgesini kaybetmeyi ve NATO’nun bu şekilde köşeye sıkıştırmasına izin vermeyi ve Ukrayna topraklarında Rusya’yı işaret eden askeri üsler ve füze sahaları ile Ukrayna’nın bu örgütün yepyeni bir üyesi haline geldiğini görmeyi kabul etmiyor, karadenize çıkışını da kapatıyor. Rüyamda bile göremiyor.

Bölgenin ve hatta tüm insanlığın geleceğini tehdit eden bu aşırı gerilimler, silah endüstrisinin kârını maksimum seviyede tutmaktadır. Bu özelliklerdeki bir çatışma, getirdiği devasa asker ve askeri malzeme seferberliği göz önüne alındığında, satışlarını gerçek dışı bir şekilde yükseltir. Dahası, bu gerginlik ve güvensizlik atmosferi, herhangi bir tehlikeyi önlemek için kendilerini son teknoloji silahlarla donatan tüm ülkelere korku aşılıyor. Gerçek bir delilik.

Dünya iklim değişikliği ve COVID salgını nedeniyle kritik anlar yaşıyor ve silahlı bir çatışma bu zor gerçekliği daha da kötüleştirmeye katkıda bulunuyor, bu sorunların çözümüne tam tersi yönde işaret ediyor, kaynakları ve krizi derinleştiren çabaları dağıtıyor.

Hepimizin kendimize sorması gereken soru, bu kısa görüşlü dünya yöneticilerinin tüm insanlığı, çocuklarını ve torunlarını ve aynı zamanda kendimizinkini hangi hakla riske attığıdır. Vatandaşlarınız sizi, gerçek çıkarlarınıza kesinlikle aykırı bir güç ve zenginlik macerasında hayatlarınızı ve ailelerinizin hayatlarını riske atmanız için mi seçti?

İkinci soru, yurttaşlık tarafından seçilen yöneticilerin gerçekten çatışmalara girişme kararlarını veren insanlar mı olduğu, yoksa nihayetinde durumları şiddetli çatışma çözümlerine zorlayanların ordu ve silah şirketleri mi olduğudur. Hükümetlerde sıradan insanların farkında olmadığı büyük gri alanlar vardır, çoğu zaman yasa koyucuların kendileri bile. Kuşkusuz, silah endüstrisinin devasa bir lobisi ve “savaş çığırtkanları” (savaş çığırtkanları), milyoner işletmeleri savaş için her türlü ekipmanın satışıyla milyoner işletmeler haline getirmek için, ülkeleri savaş çatışmalarının sınırına getiren uluslararası bir gerginlik ve güvensizlik ortamı yaratmak lehine kararlar almak için onları dolarla su basarak “satın alan” sözde “savaş çığırtkanları” vardır. Aksi açıklanmıyor. Örnek olarak, Finlandiya (tıpkı Rusya gibi bir Baltık ülkesi) ABD’den büyük bir savaş uçağı satın aldı.

Ukrayna’nın Rusya tarafından olası bir işgali senaryosunu kısaca analiz edelim. ABD’nin NATO olan çalışma atıyla savunduğu çıkarlar nelerdir? Ukrayna nüfusunun insan haklarının savununduğu mu? Ukrayna’da Rus otoriterliğine karşı demokrasi savunması mı? Geçmişte olduğu gibi komünist bir tehdit karşısında özgürlüğün savunulur mu? Bunların hiçbiri değil. Ukrayna, ABD’nin Rusya’ya yönelik kuşatmayı sıkılaştırması, Ukrayna’yı NATO üyesi bir ülke haline getirmesi, Rusya’yı ağılda tutturması, gelişmesini engellemesi ve daha geniş bir stratejik alana sahip olması için imrenilen bir hazinedir. Böylece ABD ve NATO çifte amaca ulaşır, Odessa ile Karadeniz’de büyük bir liman olarak çok ilginç bir ticari bölgeye genişlemek ve doğal ve jeopolitik kaynaklarda yüksek değerli olan bu gelişme kutbusunu tam olarak korumak isteyen Rusya’yı kontrol altına almak. Yani, her açıdan bir çıkar ve güç savaşı. Şimdi, ABD ve NATO’nun Doğu Avrupa’da yayılmacı bir çıkarı olmasaydı, bu yüksek çatışmacı gerilimin hiçbiri yaşanmayacaktı ve Rusya askerlerini Ukrayna sınırına doğru bile seferber etmeyecekti.

Fotoğraf Oleg Yasinsky

Her halükarda, mevcut tüm şiddet içermeyen çareleri tüketmeden şiddet eylemlerini başlatan aktörlerden herhangi biri, Birleşmiş Milletler Şartı’nın 33.

“Devamının uluslararası barış ve güvenliğin korunmasını tehlikeye atması muhtemel bir anlaşmazlığın tarafları, her şeyden önce müzakere, soruşturma, arabuluculuk, uzlaşma, tahkim, adli uzlaşma, bölgesel organlara başvurma veya düzenlemeler veya seçtikleri diğer barışçıl yollarla buna bir çözüm arayacaklardır”

Her iki taraf da arabayı öküzün önüne koyuyor, tam tersine hareket ediyor, tehditler, provokasyonlar ve güç gösterileri önce ve ardından aynı Tüzüğün ilk adımı olarak 34.

“Güvenlik Konseyi, gerekli gördüğü takdirde, tarafları anlaşmazlıklarını bu yollarla çözmeye çağıracaktır.”

Bu Konsey birkaç hafta önce ABD’nin talebiyle toplandı ve Rusya temsilcisi ülkesinin Ukrayna’yı işgal etmeyi planlamadığını, ancak NATO’nun Doğu’ya açılmama taahhüdü açısından ABD’den garanti talep ettiğini ve Minsk anlaşmalarına saygı gösterileceğini söyledi. Ancak tarafların hiçbir karşılığı yoktur.

Silahlı çatışmayı başlatan hiç kimse, 1928’de madde 1’de kabul ettiği ABD ve Avrupa Birliği ve dünyanın büyük bölümü tarafından imzalanan Briand-Kellogg Paktı’na da saygı göstermeyecektir:

“Yüksek Akit Tarafları, kendi halkları adına, uluslararası anlaşmazlıkları çözmek için savaşın kullanılmasını kınadıklarını ve birbirleriyle ilişkilerinde ulusal politikanın bir aracı olarak feragat ettiklerini ciddi bir şekilde beyan ederler.”

Ancak Devletler ne yazık ki elleriyle imzaladıklarını dirsekleriyle silerken, bu Savaştan Vazgeçme Antlaşması, bugüne kadar o zamandan beri devam eden silahlı çatışmaların tanık olduğu gibi ölü bir mektup olmuştur. Ve ekonomik çıkarların, sonuçlanan antlaşmaların çok üzerinde olduğu çok açıktır.

Savaşların ve şiddetin olmadığı bir dünya, insanlığın tenterhooks üzerinde olduğu bu ciddi gerçeklik karşısında sessiz kalamaz ve ekonomik ve güç çıkarlarını tüm dünya nüfusunun insan güvenliğinin önüne koyarak bu çatışmanın aktörlerinin saygısızlığını kınamak bir görevdir, ve Amerika’dan talep etmek, gezegenin tüm sakinlerinin sahip olduğu Barış’ta yaşama hakkına saygıyı içeriyordu. Nükleer silahlı iki taraf arasındaki silahlı çatışmanın tüm insan türünün hayatını tehlikeye atacağını herkes biliyor.

Kuruluşumuz, uluslararası ilişkileri yönetmesi ve çatışmaları çözmenin bir yolu olarak savaştan kesin olarak vazgeçmesi gereken bir araç olarak şiddetsizlik stratejisine dayanmaktadır.

Savaşsız ve şiddetsiz dünya, dünyayı şiddet ve savaşların ürettiği acılardan arındıracak tek güç olarak şiddetsizlik sancağını yükselttiğimiz ve nihayet tüm insanların barış ve uyum içinde gelişebileceği Evrensel İnsan Ulusu’na yol açabileceğimiz iki küresel ve üç bölgesel olmak üzere barış ve şiddetsiz için beş dünya yürüyüşü düzenlemiş durumda.

Fotoğraf Oleg Yasinsky

Milletlerin ve yöneticilerinin, insan hayatından ve refahından çok daha az değere sahip sahte çıkarlara dayanarak halklarını nefrete, şiddete ve yıkıma mahkum eden tarih derslerini nasıl almamış oldukları, yüzyıllardır yaşam kalitelerini ve tam gelişimlerini azaltan fratricidal savaşlarda insanoğlunun karşısına çıkan davranışları tekrarlamaya devam ettikleri anlaşılamamıştır. insanlar olarak.

Savaşların ve şiddetin olmadığı bir dünya ideal olarak, gelişmiş ulusların güç alanlarının nihayet kafalarını hissetmelerini, onları düşman eden çıkarları tahttan indirmelerini ve insanlık için birlikte çalışmaya başlamalarını ve onu etkileyen ve kesinlikle küçük olmayan sorunları arzular.

Gelişmiş ülkeler ve yöneticileri, iklim değişikliği, göç, uyuşturucu kaçakçılığı, silahlı şiddet, COVID ve diğer birçok belanın bir sonucu olarak dünyanın parçalandığı gerçeklik üretim ve planlama savaşlarının tamamen dışındadır.

Savaşların ve şiddetin olmadığı bir dünya, başka bir dünyanın mümkün olduğuna, tüm halkların ve kültürlerinin gerçek entegrasyonunun olduğu, tüm halkların gelişimi için birlikte çalışmaya gerçek bir bağlılığın olduğu, tarih boyunca sadece sağlıksız bir rekabeti kışkırtan milliyetçi çıkarların, bugün bizi nihai felaketin eşiğinde olan çatışmalar ve çatışmalarla değersizleştirdiğine inanan bir dünya. Toprak Anamız da bize son uyarılarını göndermeye başladı bile.