8 Mart, uluslararası kadın hakları mücadelesi günüdür. Eğer burjuvalar, on yıllardır bu tarihi, şirketlerin satışta kadın iç çamaşırı sattığı kaba bir “kadınlar gününe” dönüştürmeye çalıştıysa, 8 Mart’ın devrimci kökenlerini hatırlamak önemlidir.
1910’da 8 Mart, kadın hakları için uluslararası mücadele günü oldu. Nitekim o yıl, devrimci komünist aktivist Clara Zetkin, Sosyalist Kadın Enternasyonali’ne her 8 Mart’ta kadınların çalışma hakkı ve işverenler tarafından yapılan cinsiyet ayrımcılığının sona ermesi için kadın mücadelesinin bir gününün kutlanmasını önerdi. Ertesi yıl, 8 Mart için dünyanın birçok ülkesinde kadın gösterileri düzenlendi. 1917’de, 8 Mart’ta kadın işçilerin yaptığı bir gösteri sırasında Rus devriminin patlak vermesi sırasında Çar iktidardan uzaklaştırıldı ve ardından Ekim 1917’de Bolşevikler iktidara geldi. Tarihteki ilk sosyalist rejimi kurmak için,
Dolayısıyla 8 Mart, hiçbir şekilde burjuva kadınların “ kadın girişimciliğini ” teşvik ettiği “kadınlar günü ” değildir. Ya da kadınlar tarafından yaratılan girişimler. Hayır, 8 Mart her şeyden önce işçilerin hakları için mücadele ettiği bir gündür. Nitekim “kadın”, hiçbir şey ifade etmiyor, kadınların birliği yok, çünkü kadınlar farklı sosyal sınıflara ait oldukları için bölünmüş durumda, başka türlü de olamaz. Bir yandan kapitalist sistemin sonu için savaşan sömürülen kadın işçi ile diğer yanda işçi kadını sömüren burjuva kadın arasında nasıl bir birlik olabilir? Bir yandan her gün iki günlük iş yapan kadınlar arasında nasıl bir birlik olabilir çünkü işten eve geldiklerinde çocuklarına ve tüm ev işlerine bakmaları gerekirken, diğer yandan da tam bir banka hesabına sahip olmak,
Yani burada görüyoruz, feminist hareket sınıf mücadelesiyle kesişiyor. Bir yanda erkekler ve kadınlar arasında basit bir yasal eşitlik isteyen burjuva feministler ve diğer yanda kapitalist sistemi devirmek isteyen ve hiçbir şekilde salt yasal bir eşitlikle yetinmeyen devrimci aktivistler, çalışan kadınlar var. Öyleyse, komünist aktivist Alexandra Kollontai’nin dediği gibi, eğer çalışan kadınlar, kapitalist ve ataerkil sistemin içine koyduğu çifte sömürü nedeniyle belirli çıkarlara sahipse, yine de temel çıkarları, kapitalist sistemin yıkılması ve iktidarın iktidarı ele geçirmesidir. proletarya ve oradaki bu ilgiyi proleter erkeklerle paylaşıyorlar.
Bu nedenle , kadınların mücadelesi sınıf mücadelesinin ayrılmaz bir parçası olduğu için, kadın mücadelesi ile sınıf mücadelesi arasında ” yakınlaşma ” yoktur . Nitekim, oda hizmetçilerinin grevleriyle ilgili yakın tarihli bir makalede görebileceğimiz gibi , proleter kadınlar hakları için harekete geçtiğinde, belirli talepler üzerine seferber eden, ancak bu taleplerin arkasında olan proletaryanın bir parçasıdır. Gerçekte, tüm işçilerin çıkarları vardır. Zira proletaryanın bir kenarının burjuvaziye yönelik her darbesi, tüm işçilerin kampını güçlendirir ve sömürücülerin kampını zayıflatır.
8 Mart’ta, her yerde, devrimciler mücadeleci, sınıfsal ve oportünizm karşıtı bir ses getirmek için düzenlenen gösterilere aktif olarak katılmalı, aynı zamanda ve her şeyden önce, yalnızca proleter bir devrim olduğunu açıkça ve açık bir şekilde onaylayarak kendi eylemlerini organize etmelidir. kadınlar kendilerini özgürleştirebilecekler.
Kaynak:la cause du people
Yorumlar kapalı.