1970’lerin başında olduğu gibi, sol hala savaş makinesine karşı, hala sivil ve oy hakları için bastırıyor ve hala büyük şirketlerin gücüyle savaşıyor. Ama sağ çok, çok sağa doğru ilerledi.
Nasıl bu kadar politik olarak bölündük? Her iki taraf da aşırıya kaçtı diye değil.
Amerikan siyasetine 50 yıl önce başladım. O zaman siyasi görüşlerim – onları büyük ölçüde basitleştirmek için – Vietnam Savaşı’na ve askeri-endüstriyel komplekse karşı olduğum, sivil ve oy haklarını güçlü bir şekilde desteklediğim ve büyük şirketlerin gücüne karşı olduğumdu. Bu beni buraya getirdi: merkezin hemen solunda.
O zamanlar, soldan sağa siyasi yelpaze kısaydı. En büyük siyasi mesele Vietnam Savaşı’ydı. Sol buna karşı gösteri yapıyordu, bazen şiddetli bir şekilde. Barışçıl siyasi yollarla savaşı bitirmeye kararlı olduğum için, savaş karşıtı başkan adayı George McGovern için gönüllü oldum. Sağdaki Richard Nixon bile Vietnam’dan çıkış yolları aramaya başlamıştı.
25 yıl sonra Bill Clinton’ın kabinesindeydim ve soldan sağa siyasi yelpaze çok daha uzadı. En büyük değişiklik sağın ne kadar sağa doğru hareket ettiğiydi. Ronald Reagan, sağcı adayları ve “büyük hükümeti” suçlayan mesajları finanse ederek, siyasi sel kapaklarını şirket ve Wall Street parasına açmıştı.
Bill Clinton “merkezden” liderlik etmeye çalıştı, ancak o zamana kadar “merkez” o kadar sağa doğru hareket etti ki Clinton kamu yardımını kesti, yoksullara ve renkli insanlara haksız yere yük olan “suça karşı sert” politikalar uygulamaya koydu ve Wall Street’i deregüle etti. Tüm bunlar beni merkezin soluna taşıdı – siyasi görüşlerim zar zor değişmiş olmasına rağmen.
Bugün, soldan sağa spektrum, politikada ve çevresinde 50 yıldır en uzun süredir. Sol hiç hareket etmedi. Hala savaş makinesine karşıyız, hala sivil ve oy hakları için bastırıyoruz, hala büyük şirketlerin gücüyle savaşıyoruz. Ama sağ çok, çok sağa doğru ilerledi.
Donald Trump Amerika’yı faşizme şimdiye kadar yaklaştığımız kadar yaklastırdı. Abd’ye karşı bir darbe girişimini teşvik etti. O ve Cumhuriyetçi Parti’nin çoğu 2020 seçimlerini kaybettiğini inkar etmeye devam ediyor. Ve oyları bastırmaya ve katılmadıkları seçim sonuçlarını göz ardı etmeye hazırlanıyorlar. Bu yüzden bugünün solunda “radikal” olduğuna inanmayın. Asıl radikal olan sağın faşizme doğru ilerlemesidir.
Bu çalışma Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Lisansı altında lisanslanmıştır.
Robert Reich, Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley’de Şansölye’nin Kamu Politikası Profesörü ve Blum Gelişmekte Olan Ekonomiler Merkezi’nde kıdemli bir öğretim üyesidir. Time dergisinin yirminci yüzyılın en etkili 10 kabine sekreterinden biri olarak adlandırdığı Clinton yönetiminde çalışma sekreteri olarak görev yaptı. Kitabı şunlardır: “Artçı Deprem” (2011), “Ulusların eseri” (1992), “Öfkenin Ötesinde” (2012) ve “Kapitalizmi Kurtarmak” (2016). Aynı zamanda The American Prospect dergisinin kurucu editörü, Common Cause’un eski başkanı, Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi üyesi ve ödüllü “Inequality For All” belgeselinin ortak yaratıcısıdır. Reich’ın en yeni kitabı “Ortak İyilik” (2019). Şu anda yayınlanmak üzere olan Netflix orijinal belgeseli “Saving Capitalism”in ortak yaratıcısıdır.
Kaynak:commondreams.org
Yorumlar kapalı.