INLA gönüllüsü Michael Devine’in ve 10 yoldaşı ve siper yoldaşının ölümsüzleşmesinin 40. yılı. Devine’nin bir duvar resminin önünde, Yoldaşları INLA Militanları tarafından anıldı. Derry’nin Creggan bölgesinden gelen Michael Devine, açlık grevine katıldıktan 20 Ağustos 1981’de 27 ila 60 gün sonra Maze hapishanesinde ölümsüzleşti. Ölüm orucu direnişçilerinden 5 Mayıs 1981’de Bobby Sands, 66 gün açlık grevinde olduktan sonra 27 yaşındayken hapishanede;12 Mayıs’ta, ikinci bir öncü, aynı zamanda IRA üyesi olan 25 yaşındaki Francis Hughes. 21 Mayıs’ta sıra Raymond McCreesh’in (IRA, 24), 23 yaşındaki INLA üyesi Patsy O’Hara’nın 8 Temmuz’da; Aynı gün Joe McDonnell (IRA, 30); 12 Temmuz Martin Hurson (IRA, 29); 1 Ağustos Kevin Lynch (INLA, 25); Kieran Doherty (IRA, 25); 8 Ağustos Thomas McElvee (IRA, 23); ve 20 Ağustos Michael Devine (INLA, 27)ölümsüzleştiler. İrlanda ulusal kurtuluş mücadelesinin yıldızları yaşıyor. Ölümsüzleşmelerinin 40 .yılında saygıyla anıyoruz. Devrimci Demokrasi
*****
Kuzey İrlanda’daki açlık grevi
1 Mart 1976’da İşçi Partisi hükümeti, 1972’de siyasi mahkumlar için oluşturulan özel hapishane statüsünü yürürlükten kaldırdı. Bu tedbire karşı ilk protesto şekli, sosyal tutuklulara dayatılan tutuklu üniformasının giyi giymesinin reddedilmesidir. İrlanda’daki Long Kesh adı verilen Maze hapishanesinin H bloklarında, 300 IRA ve INLA mahkumu böylece tek bir battaniyeyle çıplak kaldıkları için battaniye adamlar,“kapaktaki erkekler” olacaklar.
İki yıl sonra, 78’de, hareketlerine kirli bir protesto eklediler: kendilerini yıkamayı reddettiler ve hücrelerinin duvarlarındaki dışkılarıyla hücrelerinin duvarlarını kirlettiler. 1980’de yeni bir tırmanış: yedi kişilik bir grup açlık grevine başladı ve 53 gün sonra kısmi bir anlaşmaya yol açtı: mahkumlar sivil kıyafetler giyebiliyor, ancak kendi kıyafetlerini giyemiyor. Kolektif faaliyette olma hakkının geri kazanılmasından başlayarak diğer iddialar karşılanmaz.
Mahkumlar daha sonra yeni bir hareket başlatmaya karar verdi. Seçilen taktik, mahkumların kritik bir anda gruplar halinde gelmelerini önlemek ve böylece güç dengesini etkileme olasılıklarını artırmak için düzenli aralıklarla birbiri ardına açlık grevine devam eden kolektif ama sarsıcı bir grevdir. Eski bir forvet olan Brendan McFarlane daha sonra şunları söyledi: “Maggie Thatcher’ın bizi kırma kararlılığı nedeniyle başka seçeneğimiz olmadığını hissettik. Halkımızın moralini bozmak için mahkumları kullanmaya kararlıydı. Vücudumuzdan başka silahımız yoktu.”
İrlanda hareketinde köklü açlık grevleri geleneği uzundu, 1916’daki İngiliz karşıtı ayaklanmanın liderlerinden Thomas Ashe 1917’de açlık grevi sırasında öldü. 1920’de Cork Belediye Başkanı Terence MacSwiney de dahil olmak üzere, sonraki yıllarda İngiliz hapishanelerinde yaptıkları açlık grevi sonucunda bir düzine İrlandalı Cumhuriyetçi daha ölecekti.
1 Mart 1981’de yeni açlık grevi başladı. Long Kesh’teki IRA mahkumlarının komutanı Bobby Sands önce açlık grevine girdi. IRA’ya üye olduğu için 14 yıl hapis cezasına çarptırılmıştı ve gözaltı sırasında çok popüler hale gelen bir kitap yazmıştı, Hayatımda bir gün– hapishanede normal bir günün seyrini anlatan. Kuzey İrlanda’dan bir milletvekilinin ölümü, 9 Nisan 1981’de Protestan adaya karşı 29.046’ya karşı 30.492 oyla Bobby Sands’in İngiliz takımına seçilmesini başaran Cumhuriyetçilerin büyük bir kampanyasına vesile olan Kuzey İrlanda’da erken seçime neden oldu. Bu oylama, grevcilerle dayanışmanın IRA’nın etki alanının çok ötesine geçtiğini gösteriyor. Tatcher hükümeti seçim yasasını değiştirerek tepki gösterdi: Bir yıldan fazla hapis cezasına çarptırılan mahkumlar artık seçime dayanamaz. Tatcher mahkumlara hiçbir şey vermeyi reddetti ve şunları söyledi: “İşledikleri suçlar nedeniyle ceza alan belirli insan gruplarına özel kategori statüsü vermeye hazır değiliz. Suç suçtur ve sadece suçtur, politik değildir. »
5 Mayıs 1981’de Bobby Sands, 66 gün açlık grevinde olduktan sonra 27 yaşındayken hapishanede öldü. Ölümü, iki kişinin öldürüldüğü cumhuriyet mahallelerinde çok sayıda isyana yol açtı. Misilleme olarak çok sayıda IRA eylemi gerçekleştirildi, bir polis öldü ve iki asker yaralandı. 100.000’den fazla kişi, bir IRA müfrezesinin bir onur salvosunu ateşlediği cenazesinde alayı takip etti.
12 Mayıs’ta, ikinci bir forvet, aynı zamanda IRA üyesi olan 25 yaşındaki Francis Hughes öldü. 21 Mayıs’ta sıra Raymond McCreesh’in (IRA, 24), 23 yaşındaki INLA üyesi Patsy O’Hara’nın 8 Temmuz’da öldüğü gün Joe McDonnell (IRA, 30), 12 Temmuz Martin Hurson (IRA, 29), 1 Ağustos Kevin Lynch (INLA, 25), Kieran Doherty (IRA, 25) oldu. 25), 8 Ağustos Thomas McElvee (IRA, 23) ve 20 Ağustos Michael Devine (INLA, 27).
Grev mahkumlar tatmin olmadan sona erdi. Ancak Kuzey İrlanda’da büyük bir etki yarattı: IRA’ya gönüllü akınına ve katkılara yol açtı ve cumhuriyetçi hareketi güçlendirdi. Cumhuriyetçi hareket için merkezi bir referans olmaya devam ediyor. Belfast ve Derry’de çok sayıda fresk ve yıllık törenler grevcileri onurlandırıyor. Steve McQueen’in 2008 yapımı Hunger filmi Bobby Sands’in açlık grevını büyük bir güçle anlatıyor.
“Milliyetçi bir gettonun işçi sınıfının sadece bir çocuğuydum, ama devrimci özgürlük ruhunu yaratan baskıydı. İrlanda egemen, bağımsız ve sosyalist bir cumhuriyet olana kadar ülkemi özgürleştirmeye karar veririm.”
Bobby Sands
Yorumlar kapalı.